Ægir - 01.01.1915, Blaðsíða 9

ÆGIR
7
vertið fengið alt að helmingi fleiri sjó-
ferðir, en þeir ella hefði fengið.
Eyrbekkingar og Stokkseyringar hafa
mikinn hug á þvi, að hafa útveg sinn í
góðu lagi.
Á Stokkseyri, Eyrarbakka og í Þor-
lákshöfn er jöfnum höndum notuð net
og lóð og jafnvel handfæri. Er skamt
siðan, að farið var að nota net, en þau
hafa gefist ágætlega og eru nú notuð
mun meiri en lóðin, að minsta kosti á
vetrarvertiðinni, sem byrjar i febrúar-
mánuði.
í Grindavik og Höl'num eru engir vjela-
bátar, enda ekki hægt að koma þeim
þar við vegna hafnleysis. í Grindavik
er vogur all-stór eða lón, sem gengur
inn i landið, en út úr honum liggur ós
í sjóinn, og er eigi skipgengur um fjöru.
Er eigi óhugsandi, að þar mætti gjöra
höfn, en eigi er það á færi ófróðra manna
að dæma um slíkt.
í Höfnum er ágætis höfn, er nefnisl
Ósabotnar, en á henni er sá mikli galli,
að eigi fljóta skip inn i hana nema með
hálf-föllnum sjó. Þó má ætla, að þar
sé öllu árennilegra, að gjöra höfn, en í
Grindavik. [Frh.].
Ársskýrsla.
Háttvirl stjórn Fiskitjelags íslands hefur
sjeð á ársfjórðungsskýrslum minum hvað
jeg hef aðhafst á hverjum stað, og hvar
jeg hef dvalið, og vil jeg því ekki endur-
taka það hjer, heldur með fáum orðum
minnast á það, sem mjer virðist vera
ábólavant, og hvernig ráða megi ból á
þvi, eftir þeirri þekkingu, sem jeg hefi
fengið í mínu lerðalagi.
I nær öllum kauptúnum landsins eru
fleiri eða færri mótor-bátar; þessir bátar
hafa ýmsar tegundir af mótor-vjelum;
nokkrar af þessum tegundum eru víða
á landinu alkunnar fyrir gæði og traust-
leika, en aðrar sem litt þektar eru, og
sem menn ekki eru búnir að fá neina
ábyggilega reynsln fyrir, verða mönnum
oft erfiðar, og jafnvel til tjóns. Það væri
því mjög æskilegt, ef hægt væri, að beiua
hug þeirra manna, sem þurfa að fá sjer
mótor-vjel, að einhverjum góðum og
öruggum mótor-tegundum, svo að eng-
inn hvorki með lofræðum, loforðum njc
stundarhagnaði Iáti ginna sig til að kaupa
annað en það, sem traust er og gott.
Útbúnaður á mótor-bátum, er því
miður i töluverðu ólagi. Sjeð hefi jeg
þá báta, sem alls engar árar hafa haft;
á öðrum Ijeleg eða ónýl segl (fúin),
sumir lekir, svo að þeir að mínu áliti
voru alls ekki sjófærir, slæm eða máske
engin Ijósker, lítil eða engin áhöld til
að gjöra við það nauðsynlegasta, ef eitt-
hvað fer aflaga við vjelina. Margir bátar
hafa slökkviáhald, en einstöku vill verða
það á, að gleyma þvi heima, þótt bát-
urinn sje að fiska, og er það miður
heppilegl, ef eldur kemur upp i skipi
margar mílur frá landi, að láta þá slökkvi-
áhaldið liggja upp á hjallslofti eða ann-
arstaðar i landi.
Þetta alt bendir lil þess, að þarna
verður að taka i taumana, þvi með þessu
stofna menn sjálfum sjer og annara eign-
um i hættu, og af þessu getur hlotist
slys, og það má okkar fámenna og fá-
tæka þjóð ekki við. Þessu verður örð-
ugt að ráða bót á, en með strangara
eftirliti má komasl langl, l. d. ef skipaðir
væru tveir eftirlitsmenn, sem terðuðust
um landið, til að eftirlita báta og vjelar,
og sem hefðu vald til að stöðva báta, ef
þeir ekki hefðu allan þann útbúnað, sem
áskilinn mundi verða. Þetta er sú leið,
sem jeg álít farsælasla, til að bæta úr