Ægir - 01.01.1915, Blaðsíða 6

4
ÆGIR
koma upp stórum bátum, því þeim er
ekki hægt að leggja að landi þegar komið
er úr hverri sjóferð. Þannig er þvi varið
í Bolungarvik, sem er einhver fiskisæl-
asta veiðistöð landsins. Sama má að
miklu leyti segja um Súgandafjörð, þótt
ekki sje þar jafn ilt og í Bolungarvik.
Ástand sjávarútvegsins.
Jeg hef hjer að framan tekið það fram,
að vjelabátarnir sje yíirleilt of smáir á
öllu landinu. Þar, sem hafnir eru góðar,
er efnaleysið eitt því til hindrunar, að
bátarnir geti stækkað smám saman.
Á þvi verður ekki ráðin bót með neinu
öðru en hagkvæmum lánskjörum til
kaupa á stærri bátum.
Þar, sem hafnaleysi og illar lendingar
eru þessu til hindrunar er alt erfiðara
að benda á ráð til bóta. En eitt er þó
víst, að mikið má, ef gott vill.
Væri á hverju fjárlagaþingi lagl fram
fje til hafnar eða lendingarbótar, þótt
ekki væri nema á einum stað, þá mundi
áður langt liði ráðast bót á versta ann-
markanum, og landinu stórum aukast
tekjur og sjávarúlvegsmönnum gjaldþol.
Iíafnaleysið er versti þrándur í götu fram-
leiðslunnar á sjávarafla, og auk þess er
það beint og óbeint orsök til hinna tíðu
slysa og manntjóna.
En auk þess, sem bátarnir eru of smáir,
eru þeir einnig allvíðast í Ijelegu standi.
Ýmislegt af því, sem nauðsynlegt er að
hafa með hverjum bát vantar algjörlega,
svo sem bjarghringi, árar, lýsisílát, rek-
akkeri o. 11. Seglin á mörgum bátunum
eru í versta ástandi, lílil og fúin.
Á mörgum bátum eru áttavitar mjög
ófullkomnir, eða þá vantar með öllu.
í sumum lögsagnarumdæmumer undan-
tekning, að nokkur bátur hafi einkennis-
tölur eða umdæmisbókstafi, og bátarnir
eru jafnvel nafnlausir.
Er slíkt hirðuleysi með öllu óhæíilegt.
Hef jeg vakið eftirtekt þeirra, er um það
eiga að sjá, að lögunum um þetta efni
sje hlýtt, á þessu ástandi, og hafa þeir
lofað að sjá um að bót yrði ráðin á því,
en eigi veit jeg hvort efndir hafa orðið
á því loforði.
Þá er það og all-títt, að bátarnir fari
á sjó, án þess að hafa með sjer grunn-
færi, og fjöldi báta fer kjölfestulaus á
sjóinn. Hvorttveggja er þetta óverjandi.
Á mörgum bátum er svo illa búið um
vjelina, að hún getur á hverri stundu
orðið bátnum að grandi.
Um ástand vjelanna, út af fyrir sig,
mun vjelfræðingur Fiskifjelagsins gefa
skýrslu, og get jeg' þvi slepl að minnast
á þær sjerstaklega.
Á Vesturlandi er hirðing á bátum best,
þótt auðvitað sje þar í ýmsu áfátt hjá
einstökum mönnum. Á Austurlandi er
ástandið einna lakasl, enda stundaður
þar mest sjór að sumrinu, þegar veður
er best og blíðast.
Á Austljörðum eru fiskiveiðar talsvert
mikið stundaðar á smáum róðrarbátum
um sumarmánuðina.
Veiðarfærið er lóð eða handfæri.
Á Fáskrúðsfirði hefur hin síðustu árin
dálítið fiskasl i net, í apríl- og mai-mán-
uðum, en lilið eða ekkert í hinum fjörð-
unum. Til beitu hafa þeir þvi nær ein-
göngu sild. Ekki telja þeir að kúfiskur
muni vera þar nærri landi, en efasaml
er, að það sje rjett. Hefur Bjarni kennari
Sæmundsson sagt mjer, að hann sje
kringum alt land, og þykir mjer það
sennilegra.
Mundi það Austfirðingum ómetanlegt
happ, ef þeir gæti komist upp á að ná
honum til beitu, þvi síldin hefur hin
siðari ár verið næsta stopul á Austfjörð-
um, og dýrt að afla sjer hennar langt að.
Nokkuð eru Austfirðingar farnir að