Ægir - 01.06.1915, Qupperneq 4

78
ÆGIR
til Ólafsvíkur. Var ferðinni heitið til
Stykkisliólras, Ólafsvikur og Hjallasands.
Jeg fór af skipinu í ólafsvík. Símaði
jeg þá þegar til Daníels verslunarstjóra
Bergmanns á Hjallasandi og bað hann
að boða þar til fundar i fiskifjelagsdeild-
inni daginn eftir.
Laugardaginn 30. janúar reið jeg frá
Ólafsvik út á Sand. Voru þeir með mjer
Jón kaupmaður Proppé og Halldór læknir
Steinsson. Urðum vjer samferða sjera
Guðmundi Einarssyni í Ólafsvík, er æll-
aði þangað úteftir í embættiserindum.
Leiðin liggur fyrir framan Ólafsvíkur-
enni og er illfær nema um fjöru, að
minsta kosti að vetrinum, því sjórinn
gengur um ílóð upp að berginu og ber
stórgrýti í götuna. Að surnrinu getur
gatan staðið að öllum jafnaði.
Milli Ennis og Hjallasands er Rifsós.
Par var fyrrurn allgóð höfn. Komu
þangað útlendir íiskimenn og ráku þar
allmikla verslun. Par drápu enskir fiski-
menn Björn hirðstjóra hinn rika Por-
leifsson frá Skarði 1467.
Svo hagar til í Rifi, að vestan við ós-
inn gengur fram nes allhátt. Tekur það
úr hafsjónum i ósnum og var þar því
allgott skipalagi meðan ósinn var nógu
djúpur. En fyrir alllöngu hefir Hólsá
(Ingjaldshólsá) breytt farvegi sínum.
Rann hún áður gegnum kambinn milli
Ennis og Rifs, en nú hefir hún um lang-
an tíma runnið út í ósinn og borið mik-
inn aur út í hann, svo nú er hann orð-
inn of grunnur fyrir hafskip. Virðist
mjög auðsætt að grafa ánni farveg gegn-
um kambinn og mætti þá dýpka ósinn
og yrði þar þá vænlegasta höfnin á Snæ-
fellsnesi, utanverðu. Annars var ilt að
sjá aðstöðuna þarna, því Hólsá hafði
llælt yfir sljettlendið fyrir oían kambinn
og lá ís þar yfir öllu langt út á ósinn.
A Iljallasandi hjelt jeg fund um kvöld-
ið og flutti þar erindi. Að erindinu loknu
urðu nokkrar umræður og snerust þær
mest um lendingarbætur þar í þorpinu.
Einnig var mikið rætt um hvernig unt
væri að gera svo við hinar svonefndu
Ivleyfar, að auðveldara yrði að bjarga
bátum þar undan sjó í brimi. Voru mjög
skiftar skoðanir manna um það. Kleyfar
þessar eru svo brattar að bátarnir hanga
bókstaflega i streng, sem brugðið er um
staur uppi á klettunum. Er ilt verk og
érfitt að setja bátana upp því naumast
er stætt á Kleyfunum fyrir bratta, og að
vetrinum bólgna þær upp af klaka. Fæstir
hafa vindur til að draga bátana upp með,
en það ætti að sjálfsögðu hver bátur að
hala. Var helst talað um að minka bratl-
ann í Kleyfunum svo auðveldara vrði að
setja, en aðrir hjeldu því fram, að því
minni sem bratlinn vrði, því lengra gengi
sjórinn upp á landið.
Jeg álít, að ráða mætti bót á þessu
með þvi að setja járnboga (Davider) á
Kleyfarnar og taka bátana upp á þeim
með blökkum og láta þá hanga þar, svo
sjórinn gengi undir þá. Enginn vafi er
á að það mætti takast og yrði mun ó-
dýrar en breyta Kleyfunum.
Sunnudaginn 31. janúar skoðaði jeg
lendinguna í Keflavik, sem er rjett hjá
»Sandi«. Hefir Th. Krabbe athugað þar
hafnarstæði og gert teikningu af og kostn-
aðaráætlun. Telur hann að þar megi
koma upp mótorbátahöfn fyrir allmarga
mótorbáta og áætlar hann kostnaðinn
250—300 þúsund krónur. Álítur hann
að vel mætti skifta þeirri fjárupphæð á
2—3 fjárhagstímabil, þvi að' svo megi
ganga frá, að það sem gert sje fyrsta árið
geti þegar komið að nokkru gagni og
eigi sé hætt við, að það sem byrjað sé á
skemmist þótt höfnin sje ekki fullgerð
í einu.
Er mikill áhugi þar á Sandi fyrir þessu