Ægir - 01.08.1916, Blaðsíða 9

ÆGIR
101
voru einhverjir garpar, sem reru ýmist
þar, í Höfnum eða Njarðvíkum eftir átt-
um og voru svo vel að manni, að þeir
settu skip sitt yfir skagann úr einni veiði-
stöðinni í aðra.
Mér hefur fundist þessi hrakningur
Grindvíkinga og ýmis atvik, sem snerta
hann, vera þess verð að þeirra sé getið
nokkuð ýtarlegar, en gert hefur verið.
Hafa víst margir við þetta tækifæri sýnt
það þrek og snarræði, að því mundi
haldið á lofti, ef það hefði farið fram á
einhverjum íþróttavelli á landi, frammi
fyrir »áhorfendum«. Og þetta er ekki
nema eitt dæmi, sem »oft verður slikt á
sæ«. — Frásögn min er mest bygð á
skriflegum og munnlegum uppl5rsingum
eins af formönnunum, sem bjargað var
á »Esther«, Sæmundar Tómassonar, syst-
ursonar mins, á viðtali við Guðbjart sldp-
stjóra, og á skriflegum skýrslum nokk-
urra annara formanna, sjerstaklega þeirra
er brutu skip sín við Reykjanes, og vona
jeg að hún sje í öllum verlegum atrið-
um rjett.
í júli 1916.
Bjarni Sœmundsson.
B j örg-unarskip.
í sambandi við grein þá um hrakning
Grindvíkinga í ofsarokinu 24. Mars þ. á.,
eftir hr. Bjarna Sæmundsson, sem hjer
birtist í »Ægi«, vil jeg enn leyfa mjer að
fara fáeinum orðum um nauðsyn þá, er
mjer virðist vera til þess að landið eign-
ist björgunarskip.
Litlu munaði, að enginn hefði getað
skýrt frá hrakningi þessai’a manna, það
var að eins tilviljun, að Esther var á
þeim stað þar sem bátarnir sáu hana;
tilviljun ein, að allir reru ekki lengra
þennan morgun, þegar ekkert sást, sem
benti á að ofsaveður væri í nánd, og yfir-
leitt er það hingað til aðeins tilviljun, að
bátum þeim, sem upp á síðkastið hafa
rekið undan landi fyrir sjó og vindi út í
opinn dauðann, hefir verið bjargað.
Menn eru farnir að reiða sig á, að »Geir«
sje ávalt til taks, en við verðum að muna
það, að hann hefur annan starfa, en hefur
til þessa brugðið drengilega við, þegar
hann hefur verið kallaður, eða hans
leitað til björgunar.
Setjum svo, að skipstjóri á »Geir« fengi
tvö símskeyti í einu, annað þess efnis,
að bátur væri að reka undan landi í ofsa-
veðri og hann beðinn að elta og reyna
að ná mönnunum, hitt þess efnis, að
skip, hvort lieldur botnvörpuskip, eða
eitthvað annað skip, hefði siglt á sker, og
væri illa statt. Hverju skeytinu ætti hann
að sinna? Efalaust því síðara, því til
þess er hann hjer, hans starf hjer við
land er beinlínis það, að ná út og reyna
að bjarga skipum, ná þeim af grunni
svo fljótt sem auðið er og gera alt til
þess, að skemdir verði sem minstar, þess
vegna verður hann að hraða sjer þangað,
sem skipsstrandið varð, og mjög efasamt,
hvort skipstjóri megi fara nokkra auka-
ferð, því á hverri mínútu getur hann
búist við að vera kallaður til þess
að framkvæma aðalstarfið, og þangað fer
hann.
Mun þatta nægja til þess, að menn
skilji, að á þetta skip er eigi að treysta.
Þegar þess er gætt, hve mjög útvegur
landsins vex árlega, og að hin árlega við-
bót er að mestu mótorbátar, sem oft eru
illa útbúnir að seglum, og þótt segl sjeu
i lagi i byrjun munu þau brátt verða
ljeleg af brúkunarleysi og illri hirðingu,
að þessir bátar eru að mestu eða öllu
leyti knúðir áfram með vjelinni, þá má