Ægir - 01.08.1916, Blaðsíða 12

104
ÆGIR
Væri nú óskandi, að fleiri vildu skrifa
um þetta mál og láta í ljósi skoðun sína
á þvi. Jeg hreyfði málinu í þeirri von,
að einhver vildi tala með því eða mót,
en enginn virðist vilja athuga það. Hjer
er þó reynt að fylgjast með tímanum í
einu og öðru, íylgist menn með í þessu
og standi ekki aðgjörðalausir og horfl á
slys þau, sem farin eru að verða of tíð.
Til þessa er það tilviljun ein að mönn-
um hefir verið bjargað úr sjávarháska.
Á landsbókasafninu fjekk jeg kver sira
Odds Gíslasonar um leiðir og lendingar
sunnan- og austanfjalls. Sumt af þvi sem
þar slendur hefði jeg viljað birta i »Ægi«
til leiðbeiningar þeim mönnum, sem
þurfa að hleypa suður fyrir Reykjanes
og máske leita þar lands, en kverið er
prentað 1890 og á 26 árum geta vörður
og önnur sjómerki breytst i verstöðum
og við lendingar. Þessvegna hætti jeg við
það, því hafi breyting orðið á sjómerkj-
um, er slíkt villandi. Sjómenn vita aldrei
hvert þeir hrekjast eða hvað næst tekur
við, þessvegna mundu slíkar leiðbeining-
ar máske koma einhverjum að notum í
sjóhrakningum, en þær verða að vera
rjettar, og mundu reyndir formenn hinir
bestu að skýra greinilega frá slíku, hver
i sinni veiðistöð og lendingu. Mundu
slíkar leiðbeiningar með þökkum teknar
í »Ægi« og væri æskilegt ef einhver vildi
sinna þvi, að þær kæmu fyrir áramót,
svo menn alment gælu glöggvað sig á
þeim fyrir næstu vertíð, en best væri að
að slíku væri safnað í litið, handhægt
kver, sem formenn gætu haft með sjer á
sjóinn likt og siglingareglurnar.
24. ág. 1916.
Sv. Egilson.
Reksturskostnaður
við fiskiveiðar í Noregi
nú sem stendur.
Norska þingmanninum Iínudt 0. Ot-
terlei segist svo í »Norsk Fiskeritidende«
í júlí 1916.
»Jeg hef sjeð, að sum blöð halda þvi
fram að reksturskostnaður við fiskiveiðar
fari lítið fram úr því nú, sem var áður
en ófriðurinn byrjaði. Málsmetandi menn
hafa haldið þessu fram og sum blöðin
hafa lekið í sama streng.
Það nær engri ált, að bera slíkt fram,
það sýnir aðeins eilt og það er, að þeir
menn og þau blöð, sem það gera bafa
enga þekkingu og bera ekkert skinbragð
á alla þá örðugleika, sem annar aðalat-
vinnuvegur landsins hefur við að slríða
á þessum tímum. Sannleikurinn er sá
að rekstursgjöld hafa aukist svo, að nú
eru þau frá tvisvar til sex sinnum meiri
en þau voru fyrir ófriðinn, á þeim vöru-
tegundum, sem mest eru nolaðar og ó-
hjákvæmilegt að vera án, til þess að geta
rekið veiðar.
Þessum orðum minum til sönnunar
vil eg leyfa mér að nefna nokkrar töl-
ur til samanburðar. Steinolia, kol og
smurningsoliur eru þær vörutegundir,
sem nauðsynlegar eru til véla bæði á
mótorbátum og gufuskipum, sem stunda
fiskiveiðar. Verð á steinoliu var fyrir
stríðið 13,5—14 aurar kilógr., nú er það
28—29 aurar. Meðal mótorbátur með 30
hesta vjel eyðir nú á hverri klukkuslund,
sem vjelin er i gangi kr. 4,35, áður kr.
2,02. Verðmunurinn á smurningsolíum er
og mjög mikill. Verð á kolum var fyrir
striðið frá kr. 1,50 til kr. 2,00 fyrir hekto-
liter (c. tunna), nú er verðið 8 kr. eða
100 kr. fyrir smálestina og kol, sem koma
frá Ameríku munu vart kosta minna en