Ægir - 01.08.1916, Blaðsíða 6

98
ÆGIR
mundu ná réttri lendingu, og tókst það
að eins 4 skipum frá Þorkötlustöðum,
sem höfðu róið austur á bóginn og leit-
uðu fyrst lands. Eitt skip þaðan náði
með herkjum Járngerðarstöðum. Fyrir
öllum hinum var um að gera að ná
Staðarhverfi eða Víkunum. Þorkötustaða-
skipunum hinum og einu úr Járngerð-
arstaðahverfi tókst að ná Staðarhverfi;
engin hinna náðu landi fyrir austan Stað-
arberg og urðu því að leita lendingu á
Vikunum og lánaðist það flestum. 3 sem
náðu best, lentu þar sem heitir Jögunar-
klettur (»Klelturinn«), og 5 þau næstu
nokkuru utar (vestar), þar sem heitir á
Háleyjum (gömul verstöð?), og farnaðist
þeim öllum vel, því að mönnum tókst
að bjarga þeim með heilu og höldnu
undan sjó, enda var þar mannafli nógur
þegar fyrstu skipin voru lent. Þetta gerð-
ist á fjórða timanum. Tvö skip til, sem
ætluðu að ná Háleyjum, en höfðu fatl-
ast, urðu að lenda upp á von og óvon
þar sem heitir á Krossvikum og undir
Hrafnkelsstaðabergi, austan á Reykjanes-
tá, og brotnuðu i spón, af því að þar er
stórgrýtt mjög og súgur var nokkur orð-
inn þar við land, en enginn maður meidd-
ist. Eitt skip enn af þeim, sem ætluðu
að ná Háleyjum, en braut eina ár, náði
ekki lendingu austan við Skarfasetur
(Reykjanestána eystri), en hleypti upp á
lif og dauða upp í urðarbás einn vestan
við Skarfasetur. 1 sama bili og skipið
steytti, skall yíir ólag, sem kastaði því
flötu og skolaði 8 mönnum útbyrðis, en
formaðurinn og annar maður til gátu
haldið sér föstum og gengið þurrum fót-
um á land þegar út sogaði, en hinum
öllum hafði sjórinn skolað upp ómeidd-
um, og mátti það heita furðulegt, en
skipið brotnaði i spón. — Ef til vill hafa
menn sloppið svo vel hjá öllum meiðsl-
um og slysum undir þessum erfiðu kring-
umstæðum, af því að Grindvikingar eru
alvanir að bjarga sér i brotalá og illum
lendingum.
Nú voru eftir 4 skip, öll úr Járngerð-
arstaðahverfi, þau sem dýpst höfðu róið,
eða höfðu minsta seglfestu; þau náðu
ekki nær, en undir Skarfasetur. Eitt þeirra
ætlaði að freista að ná lendingu í kerl-
ingarbás, undir Reykjanesvita, en náði
ekki svo langt og hrakti undan. Tveim
hefði ef til vill tekist að hleypa upp í
Skarfasetur og bjarga mönnunum; fjórða
náði aldrei svo langt. Bar þá um sama
leyti svo til að það sást til skips, ekki
mjög langt undan, út og suður af Skarfa-
setri. Það var kúttarinn »Ester« úr Reykja-
vik, skipstjóri Guðbjartur Ólafsson. Hafði
hann komið austan af Selvogsbanka um
daginn fullur af fiski og ætlaði til Reykja-
vikur, en er hann kom á móts við Stafn-
nes, var veðrið orðið svo mikið, að hann
sneri við til þess að leita sér skjóls í
Grindavíkursjó.
Kom hann nú þarna, eins og kallaður,
þar sem öll von virtist annars úti, og
tóku nú öll skipin það ráð að leita út
til lians og héldu þvi undan sjó og veðri
til hafs og gekk nú ferðin greitt þótt
hvorki væri siglt ué róið, veðrið og
straumurinn nægðu.
Þegar »Ester« varð vör við ferð skip-
anna, feldi hún þegar forseglin, sneri
upp í og hafði þegar allan viðbúnað til
þess að taka á móti hinum bágstöddu
skipum. Var það ekki vandalaust verk,
þar sem hún var stödd langt úti á hafi,
hér um bil mitt á milli Eldeyjar og lands,
á Eystrastreng Reykjanesrastar, í stór-
sjó, stórviðri og hörku frosti, svo að
varla varð við neitt ráðið og kúttarinn
undir sifeldum áföllum. x
Björguninni var hagað þannig, að skip-
unum var lagt, jafnharðan og þau komu,
upp að miðri skipshliðinni á kulborða,