Ægir - 01.08.1917, Síða 10

114
ÆGIR
rekakkeri hæfilegt á skipsbát og ætlaði
það nægilegt fyrir miklu stærri fleytu.
Hans munnlega vottorð hljóðaði svo:
y>Rekakkeri eru ónýta. Það er satt, að sé
stærðin ekki í samræmi við stærð skipa
þeirra, sem þau eru ætluð, þá má ekki
búast við, að verkun verði eins og menn
væntu hana bezta, en séu nægir strengir
til á skipi, þá má þó auka mótstöðu-
kraft rekakkeris, með þvi að hafa það
nógu langt frá skipinu, líkt og of-lítið
akkeri getur haldið lengi, séu festar
langar og gefið sé eftir á þeim, og aldrei
má fordæma hlut, fyrri en rétt notkun
hefir s^rnt, að jafnvel með henni er hann
gagnslaus, að eins til ónæðis og vinnu-
auka, en þá er líka rétt að ráða frá að
nota hann. En að gefa vottorð um björg-
unartæki, sem nú tiðkast um allan heim
og eru lögboðin, og kalla þau ónýt, vegna
þess að misskilningur og vöntun á hag-
s}7ni, sj7ndi tækið öðruvísi en búist var
við, það getur i þessu atriði orðið sjó-
farendum dýrt, einkum þar sem um
óþekt tæki er að ræða, þvi ekki veitir af
sluðning úr öllum átlum til að ryðja þessu
rúm, en hann fæst bezt með því að at-
hugulir formenn reyni bæði þetta og
annað, sem á kann að verða bent í þessa
ált, og gefi svo vottorð um árangur, sem
að eins getur orðið góður, sé hin rétta
aðferð viðhöfð. Og þeir sem vilja gera
þetta, eiga að hafa það hugfast, að alt,
sem þeir gera til að greiða götu þessa
máls, verður stétt þeirra til ávinnings, og
komist það á, fyrir tilstyrk okkar, að
menn fari alment að athuga og gefa
björgunartækjum gaum, þá er það spor
stigið, sem á komandi tímum verður
mörgum skipshöfnum og einstökum
mönnum til lífs. — Þýðingarlaust er að
kaupa björgunartæki, að eins til að geta
sagt, að þau fylgi bátnum, og að farið
sé eftir öllum reglum, en geyma þau
ásamt slökkviáhöldum og fleiru uppi á
hjalllofti, það styrkir ekki þetta mál og
ekki heldur hin mikia rósemi, að vilja
láta sér nægja að bíða enn þá í 2 ár,
þangað til stjórn Fiskifélagsins á næsta
Fiskiþingi kemur með ákveðnar tillögur
um bjafgráð. Þann drátt kalla eg vand-
ræðaráð.
Fyrir 2 árum var alt lagt upp í licndur
fiskiinanna hér lil að hefjast handa og
gleypa við þvi bjargráði, sem eg kallaði
rekakkeri. Áhugamaður, sem ekki er
fiskimaður, býðst til að útbúa björgunar-
tækið; — fyrir því er skrifað, það aug-
lýst og verður verzlunarvara. Sjálfurhefði
eg ekki dirfst, sem þjónn Fisldfélagsins,
að nota málgagn þess og allrar sjómanna-
stéttar landsins, og sem mér er trúað
fyrir, til þess að fara þar með þvætting
og markleysu, einkum þar sem aðalmark
ritsins er að leiðbeina eftir föngum i því,
er snertir farmensku og fiskiveiðar. I
blöðum hafa enn engar mótbárur komið
gegn skrifum um rekakkeri, að undan-
skildu því, að maður hér i bæ ritaði um
nafnið i »Vísi«, en þar eð eg lagði meiri
áherzlu á hugmyndina en nafnið, þá
sluddi það lítið mál þetta, að mér fanst.
Það getur komið að gagni, hverju nafni
sem nefnist, likt og meðul, sem við sækj-
um í lyfjabúð, geta komið að notum, þótt
nöfn á þeim séu máske ekki við ein-
stakra manna hæfi, sökum þess að þau
eru enn ekki islenzkuð. Andþófsstjóra
kallaði síra Oddur sál. Gislason hugmynd
þessa, og mun það nafn gott og vel við
eigandi, og vitna eg hér til bréfs, sem
hr. Jakob Thorarensen á Gjögri skrifaði
mér í vetur. í bréfinu segir hann svo:
»í Ægi rak eg mig á grein um rekdufl og
smíðaði eg eitt eftir fyrirsögninni um tilbún-
ing þeirra, en hafði tréþynnur í staðinn fyrir
striga. Bjó eg það til i því skyni að brúka
það við haldfæri, og hefi eg góða von um