Ægir - 01.06.1923, Blaðsíða 11

ÆGIR
97
Sjóhrakningur 29. marz 1883.
Þann 29. marz 1883 reru allir frá Þor-
lákshöfn vestur með landi, vestur á Ein-
stig, Langabás, og Keflavík, þeir sem
lengst fóru. Þá var útlit ekki gott, en
hægur vindur af hánorðri. Fiskur var
tregur, og fóru allir að kippa austur aft-
ur og staðnæmdust á Brúnunum sem
svo eru nefndar. Þar fóru sumir að fiska
allvel, nema við urðum bókstaflega ekki
varir svo að heitið gæti. Þegar kom fram
um hádegi var enn sama veður, en frost
mikið. Sáum við þá að skip kom sigl-
andi að austan með landinu, þaðan sem
allir höfðu verið um morguninn, og fór
i land, en með því að það kom von
bráðara út aftur og sigldi sömu leið vest-
ur, þá vorum við vissir um að það hefði
komist í öran fisk þar, eftir að aðrir voru
farnir og hefði farið í land til að losa
farm.
Þá varð það, með því að útlitið hafði
ekki breyst neitt verulega, að við settum
. upp segl og sigldum vestur undir »Hlein«
og fórum hjá einum af fremstu for-
mönnum er þá voru í Þorlákshöfn, og
svo hefir hann sagt síðar, að með því
fiskur hefði verið fremur tregur við hann,
einnig þennan dag, þá hefði hann að lík-
indiim líka farið vestur, ef ekki hefði at-
vikast svo að annað segl hans hefði orð-
ið eftir í landi um morguninn. Þegar við
komum vestur sáum við að skip það
sem á undan okkur fór, var skip Ólafs
Jóhannessonar frá Dísastöðum, er þá
var talinn einn af fremstu formönnum
Þorlákshafnar og hafði úrvalslið af há-
setum.
Það þarf ekki að orðlengja að
fiskur var svo ör, að á svipstundu
voru bæði skipin þrauthlaðin og fór-
um við þá á stað í land, ólafur þó
lítið eitt á undan, þá rétt á sömu stundu
skall á stórhríð með afskaplegri fann-
komu. Við vorum þétt undir landi og
héldum svo áfram austur með og varð
ekki annars vart en að sæktist róðurinn,
en svo var hríðin svört að ekkert sást
og gekk svo þar til að skip okkar krak-
aði niðri að framan og sáum við þá að-
eins móta fyrir berginu, sem við vorum
þétt undir, en alveg var ládauður sjór,
ug varð þetta ekki að skaða. Var þá beitt
lítið eitt fjær landi, en þá von bráðar
kom á móti okkur ofsarok með tals-
verðum snjógangi og héldum við að
vindstaðan hefði breyst, en síðar reynd-
ist að svo hafði ekki verið, og höfðum
við þá verið komnir lengra austur með
landinu en við bjuggumst við. Skip ól-
afs sáum við ekki frá því hvarf okkur í
hríðina rétt eftir að á stað var farið.
Strax eftir að rokið og stórsjóinn gerði
urðum við þess varir, að ekkert gekk á-
leiðis, og sá þann kost vænstan að snúa
undan sjó og vindi og létta skipið svo
að eftir væri stöðvun að eins; var það
gjört þá þegar og siglt á árum og stýrt
svo að hafa vind utan til á skut stjórn-
borðsmegin. Þá bað formaðurinn lags-
mann sinn, Símon Jónsson, að koma
undir stýri hjá sér um stund meðan
hann fór fram á skipið til að gera há-
setunum grein fyrir því, að von myndi
geta verið um að ná Selvogi eða Herdís-
arvik, ef upp birti, þvi eftir því, sem við
álitum vindstöðuna, þá áttum við að
halda vestur meó landi. Ofviðrið var svo
mikið að ekki var hægt að heyra nema
væri þétt við eyrað á manni: en með
því vindstaðan var óbreytt höfum við
heldið vestar og til hafs, enda varð það
okkur vist til lífs, því þegar við^höfðum
haldið svona áfram um tima rákum við
okkur á (að heita mátti) frakkneska fiski-