Ægir - 01.06.1923, Blaðsíða 12

98
ÆGIR
skútu, sem óðara var afráðið að leita
hjálpar hjá, enda var það varla síðar
vænna, því stórsjór var orðinn æði mik-
ill, og orðið áliðið dags. Frakkar köst-
uðu til okkar kaðli, en það hepnaðist
ekki að ná í hann og komumst við þá
aftur fyrir franska skipið, köstuðu þeir
þá körfu aftur af skipi sínu og var bund-
in við hana mjó lina, og gátum við
dregið okkur svo áfram á henni að við
náðum í kaðal nógu traustan til að halda
skipi okkar, en sökum þess að við lent-
um aftan undir skonnortunni varð það
miklu erfiðara og hættulegra en ella, að
komast upp og stóð lengi á þvi, einkum
stóð lengi nokkuð á því að ná síðasta
manninum, vegna þess að kaðall sá er
hélt skipi okkar var haldið með við
skonnortuna slapp úr hendi hans þegar
sjór reið undir, og rak það þvi aftur
fyrir hana á ný, en svo vildi til, að karf-
an hafði skorðast undir þóftu og svo
tókst Frökkum með mesta snarræði að
snúa svo skipi sínu að það rak á okkar
skip og það varð í skjóli og náðist svo
maðurinn á þann hátt, en mikil mildi
mátti það heita að ekki skyldi slitna hin
mjóa lína, sem í körfuna var bundið og
hefði þá verið úti um þennan félaga
okkar.
Þegar við vorum allir komnir um borð
í franska skipið, vorum vid eftir að hafa
fengið mat og aðra hressingu látnir vera
i rúmum skipsmanna þar til um nóttina
að búið hafði verið um okkur í seglum
i lestinni, þar var nógur hiti enn ekki
gott loft, því aldrei varð lestin höfð op-
in fyrir sjógangi. Laugardaginn 31. marz
birti upp hríðina og vindur gekk til
austurs og sást þá til fjalla enn ekki
vorum við vissir um hvaða fjöll það
voru er sáust í fjarska. Á sunnudaginn
snemma vorum við útaf Portlandi djúpt
nokkuð og var þá lensað út með landi
og létu Frakkar okkur skilja að þeir
væru á leið til Porlákshafnar er þeir nefndu
»Thorlak«, en seinni part dagsins gekk
vindur til suðausturs og gerði stórviðri
og var þá lagt til drifs vestur af Vest-
mannaeyjum, morguninn eftir var vind-
ur allhvass á suðaustan og sjór mikill,
gekk svo alla daga til fimtudags 5. april
að þá var veður i vægasta lagi. Sigldu
þá Frakkar til Vestmannaeyja og flögg-
uðu í hálfa stöng, kom þá Sigurður heit.
Sigurfinnsson út á litlum bát, en gat
ekki tekið okkur alla 14 að tölu, fór
svo í land eftir stærra skipi og biðu
Frakkar á meðan. Þegar hann kom aft-
ur kvöddum við Frakka með þakklátum
huga. Þeir biðu þar til við vorum komn-
ir inn úr ‘leiðinni’, þá heilsuðu þeir með
fána sínum og sigldu til hafs. Skipstjór-
inn sendi í land með okkur skýrslu um
björgunina og kvaðst hafa hitt okkur 6
sjómílur undan Selvogi og hefði staðið
kringum 2 kl.tíma á björguninni og henni
verið lokið kl. 11 um kvöídið, en fljót-
ari hefur sú klukka verið en eftir is-
lenzkum tima, því ekki var orðið dimt
af nóttu. í Vestmannaeyjum vorum við
í tólf daga og vorum við þar bornir á
höndum. Höfðum við það okkur til
skemtunar að skoða eyna og það sem
þar var merkilegast og heimsækja hver
annan. Sumir okkar fóru upp á Heima-
klett einn daginn.
Daginn eftir að við komum i Eyjarn-
ar voru sendar út margar flöskur með
fréttum af okkur og fanst ein þeirra
daginn eftir á Skúmstaðafjöru og var
þaðan sendur hraðboði með fregnina í
allar áttir þangað sem við áttum heimili
og höfðum við verið taldir dauðir í ca.
10 daga. Þriðjudaginn siðastan i vetri
lögðum við á stað úr Vestmannaeyjum.
Var okkur lánað skip þaðan upp í Land-
eyjar. Út á Eyrarbakka komum við á