Ægir - 01.03.1928, Blaðsíða 5

ÆGIIl
51
Ólafi Jóhannssyni, 2. vélstjóra, annað af
Stefáni Einarssyni bryta og hið þriðja af
syni hans Árna, seni var hjálparmat-
sveinn hjá föður sínum. Hin tvö líkin af
Ingva Björnssyni og Haraldi Einarssyni.
Allir voru menn þessir með björgunar-
belti og ]jar útfallið likin út yfir rifið.
BJÖRGUNARSTARFIÐ.
Brásögn þeirra Halldórs Þorsteins-
sonar og Jóns Sigurðssonar.
I gærkvöldi komu þeir skipstjórarnir
Halldór Þorsteinsson og Jón Sigurðsson
I'ingað lil bæjarins og náði „Morgunbl."
l)a af þeim, spurði þá um slysið og
hjðrgunarstarfið. ‘
Þeim segist svo frá:
Aðfaranótt mánudags kl. 1% barst Hf.
Álliance skeyti um það, að „Jón forseti“
'æri strandaður á Stafnesrifi. Vissum við
]>á fljótt hvílikur háski var hér á ferðum,
þvi að llestra kunnugra dómi getur ekki
hættulegri og verri strandstað á öllu ís-
'andi heldur en þenna. — Bjuggumst við
Þegar við því, að skip og c">lI áhöfn mundi
larast þarna, en til þess að reyna að
Þjarga einhverjum mannanna, rukum við
þangað suður eftir í bifreið. Lögðum við
<l stað héðan kl. 2V2 og héldum til Fugla-
'duir, bæjar, sem er svo að segja mitt á
llulli Sandgerðis og Stafness. — Lengra
^aið ekki komist í bifreið, því að þar tek-
111 við hinn versti vegur suður á Stafnes,
l'g verður tæplega farið nema fetið þótt
'jait sé og góð færð. Er þaðan nær IV2
lnia lci'ð suður á strandstaðinn.
^ ið fengum okkur hesta í Fuglavik og
héJdum hiklaust áfram. — Komum við
i|ð Stafnesi kl. rúml. 7 um morguninn.
Þegar þangað kom sáum við hvar skipið
la * brimgarðinum á Stafnesrifi. Vissi
stafn að landi, en skipið hallaðist á sjó.
Sáum við þá, að menn stóðu i reiðanum,
sem þéttast, maður við mann. Ekki gál-
um við séð hve margir þeir voru, en að-
staðan var svo að okkur kom ekki til
hugar að unt mundi verða að bjarga nein-
um þeirra.
Svo hagar til þarna, að 300—400 faðma
undan landi er rif það er nefnist Stafn-
nesrif. Er grunt á því og sker og flúðir
alt um kring og brýtur þar altaf, þótt gott
sé veður, en nú var þar brimgarður einn,
og alt umhverfis skipið. En fyrir innan
er lón nokkurt, sem nefnist Hólakotsbót
og' er þar hyldýpi, en var svo lítið að
brotsjóarnir af rifinu og skerjunum fara
þar yfir um flóð. Holskeflurnar bömuð-
ust á skipinu og bjuggumst við við því á
hverri stundu að sjá sigluna brotna og
fara ineð alla mennina fyrir borð með sér,
eða þá að skipið mundi skrika inn af rif-
inu og fara á kaf í hafdýpið þar fyrir
innan.
Þegar við komum á strandstaðinn, voru
skipin „Tryggvi gamli“, „Ver“ og „Haf-
stein“ komin á vettvang til að reyna að
bjarga. Lágu þau þar úti fyrir. Seinna
kom björgunarskipið „Þór“ og togarinn
„Gylfi“. Reyndu þessi skip með öllu móti
að komast í námunda við „Forsetann“,
meðal annast með því að lægja brimgarð-
inn á þann hátt að hella olíu og lýsi í
sjóinn. En það bar engan árangur. Vind-
ur stóð af landi og hjálpaðist hann að því
með straum að bera olíuna og lýsið frá
rifinu og til hafs. Komust skip þessi því
ekki í námunda við „Forsetann" og var
sýnt, að aldrei mundi takast að bjarga
mönnunum hafsmegin, hvernig, sem að
væri farið.
Voru nú góð ráð dýr, því að eina von-
in, þótt veik væri, var sú, að takast mætti
að bjarga einhverjum úr landi. Brugðum
við nú skjótlega við, og náðum í báta á
Stafnnesi, áttæring, sem þarna var kom-
inn á flot og tvo minni. — Samtímis send-