Ægir - 01.01.1929, Side 24

16
ÆGIR
fiskur fallið töluvert i Noregi nú þeg-
ar leið á árið og er kominn niður í 152
krónur islenskar á áramótum úr 172,
sem hann komst þar liæst i nóvember-
mánuði.
Birgðirnar af stórfiski eru nú svo
litlar við bvrjun ársins, að þær end-
ast auðsjáanlega ekki þangað til nýja
framleiðslan af sólþurkuðum fiski kem-
ur á markaðinn, og má þvi búast við,
að þurfi að húsþurka hér töluvert af
þeim fiski er fyrst fæst, og léttir það
auðvitað strax á og flýtir fyrir sölunni
á nýju framleiðslunni.
Landhelgisgæslan.
Landhelgisgæsluna önnuðust sömu
'skip og árið áður; af íslendinga hálfu
varðskipin „Óðinn“ og „Þór“ mestalt
árið, og' auk þess mótorbáturinn „Giss-
ur hvíti“ fyrir Vestfjörðum mestan
hluta sumarsins og fram eftir haustinu;
ennfremur var bátur við gæslu í Garð-
sjónum eins og undanfarandi ár. Alls
hafa 11 skip verið dæmd og sektuð liér
við land á árinu fyrir ólöglegar veiðar
og af þeim hefir „óðinn“ tekið og feng-
ið sektuð 36 skip, er það sú langhæsta
lala, sem eitt varðskip hefir tekið hér
við land af brotlegum veiðiskipum á
einu ári. Sýnir þetta best þörfina fyrir
okkur að taka gæsluna sem mest i okk-
ar hendur og eiga þar sem minst und-
ir dönsku varðskipunum, því þessi
mikli fjöldi veiðiskipa, sem „Óðinn“
hefir tekið, sannar best hversu land-
helgisbrotin eru almenn og hversu mik-
ið vantar á, að landhelgin sé fyllilega
varin. Þó liafa dönsku varðslcipin sem
voru hér tvö eins og undanfarandi ár,
„Fylla" mikinn hluta vertíðar og sum-
arið, og' „Island Falk“ seinni part sum-
ars fram á Iiaust, ekki komið auga
nema á eitt brotlegt skip.
Því liefir verið lireyft hér, að dönsku
varðskipin eyddu miklu af tíma sin-
um í Revkjavík og minsta kosti að því
er Fyllu snertir má segja, að hún í ár
„hafi ekki brugðið vana sínum“, þó
hefir hún tekið eitt skip á árinu fyrir
ólöglegar veiðar, en Island Falk ekk-
ert.
Þór hefir á árinu tekið 4 skip, enda
er hann orðinn alt of ganglítið skip til
þess að annast gæsluna, og getur sök-
um þess ekki tekið togara, sem eru
miklu hraðskreiðari en hann nema þvi
aðeins, að þeir verði ekki hans varir
fvr en hann er kominn fast að þeim,
og eftir því sem gangleysi lians verður
fleirum kunnugt stafar minni ótti af
honum. Auk þess er Þór fastur svo
mikinn tíma vertíðar við björgunar-
starfsemi sína i Vestmannaeyjum, að
hann getur svo lítið á þeim tíma ann-
ast landhelgisgæslu.
Um Islands Falk mun mega segja
sama og Þór að hann er líka orðinn of
ganglítið skip til þess að hafa hér land-
helgisgæslu á hendi.
Nú er nýtt varðskip isl. sagt í smíð-
um, sem búast má við að ekki hafi
minni hraða en Óðinn og ætti það að
hjálpa svo mikið til, að telja má þá, að
landhelgisgæslan verði komin i sæmi-
legt horf.
Vestris-slysið.
Við sjópróf þau, sem haldin voru út
af þessu sorglega slysi, sem getið hefir
verið um í flestum hlöðum hér, bar
fyrsti vjelstjóri það fram, að kyndarar
hafi verið Svertingjar. Þeir hlupu fró
vinnu sinni og hlýddu engum skipun-
um. Hefðu þeir fengist til að vinna, þá
hefði verið auðið að nota allar dælur
skipsins og með þeim hefði mátt halda
skipinu á floti ótakmarkaðan tima.