Ægir - 01.06.1933, Blaðsíða 6

148
ÆGIR
Fundarmenn komust að þeirri niður-
stöðu, að þrátt fyrir það, þótt breyttar
veiðiaðferðir og aukinn framleiðsluhraði,
óneitanlega settu sín merki á framleiðsl-
una, að nokkuru leyti, þá væri þó miklu
fleiri þeir ágallar, er stöfuðn af hroð-
virkni og lélegu eftirliti þeirra manna,
er við fyrstu stig fiskverkunarinnar fást;
er hér einkum átt við hroðvirknislega
blóðgun, slæma flatningu, óhæfilega mik-
ið mar á fiskinum, sem stafar af þvi að
honum er ógætilega kastað til, að fisk-
urinn sé illa lagður í salt o. s. frv., að
ógleymdum þeim ósið, að fiskinum sé
mokað með stingjum og kvíslum og hann
brotinn og marinn á þann hátt.
Til þess að reynaaðopna augu manna
fyrir þessu þýðingarmikla atriði, voru af
fundarmönnum samdar leiðbeiningar þær
um fiskverkun, sem birtar eru hér á öðr-
um stað í blaðinu. Að vísu munu sjó-
menn og þeir er við fiskverkun fást, þykj-
ast finna litil nýmæli þar, frekar en þeir
vissu áður og mun það rétt, þvi að all-
ur fjöldi þeirra manna, er við fiskverkun
og fiskveiðar fást. vita hvernig á að fram-
leiða góðan sallfisk, og hvað er að var-
ast, til þess að fiskurinn fái ekki skemmd-
ir eða galla, sem fella hann í verði, en
því miður gera margir ver en þeir vita,
og eftirlit yfirmanna ekki alltaf nægilega
skarpt til þess að finna að, í hvert skipti
og á réttum tfma.
Með útgáfu leiðarvísis þessa geta menn
því ekki varið sig með því, að ekkert sé
gert til að leiðbeina mönnum á þessu
sviði framleiðslunnar, og geti hann því
orðið að einhverju liði er tilganginum náð.
Því miður hafa yfirfiskimatsmennirnir
ekki vald til þess að taka fram fyrir
hendur þeirra manna, er verka illa
fisk, og neita að meta hann til útflutn-
ings, það eina sem þeir geta gert, er að
lækka fiskinn í flokki, þegar um verk-
aðan fisk er að ræða, en sé fiskurinn
seldur ferskur eða úr salti, er oft ekki
hægt að sjá þá galla sem komnir eru
á fiskinn, en þeir koma fyrst fram við
verkunina, og lendir því á þeim, sem
lætur meta fiskinn til útflutnings.
Pá voru ennfremur á fundi þessum,
samdar leiðbeiningar fyrir fiskimatsmenn
og reynt eftir því sem hægt var að sam-
ræma matið á ýmsum stöðum á land-
inu.
Ennfremur var á fundinum samin,
reglugerð um merking á fiskumbúðum,
sem nú hefur fengið staðfestingu rikis-
stjórnarinnar. Samkvæmt reglum þessum
á að vera hægt að rekja uppruna hvers
fiskpakka, sem eitthvað er athugavert
við, til þess manns eða stöðvar, sem hef-
ur verkað hann, og kemur því hver
fiskeigandi til að bera þær skaðabóta-
kröfur, sem kynnu að lenda á hans fiski,
án þess að hægt sé að dreifa ábyrgðinni
yfir á aðra, og ætti það að verða aðhald
fyrir menn að vanda svo sem unnt er,
til allrar meðferðar á fiskinum.
Ýmsar aðrar samþykktir og ráðstafanir
voru gerðar á fundum þessum, sem eiga
að miða að þvi, að auka álit islenzka
fisksins í neyzlulöndunum, þó að þær
verði ekki birtar fyrst um sinn, en það
verða ísl. fiskimenn og framleiðendur að
hafa jafnan hugfast, að það er komið
undir þeimsjálfum, að mestu leyti, hvern-
ig oss tekst að brjóta oss nýja viðskipta-
markaði og halda stöðu okkar á eldri
viðskiptamörkuðum í þeirri samkeppni
sem nú stendur yfir.
Samvinna á fundum þessum var hin
bezta og bæði yfirfiskimatsmennirnir og
fiskifulltrúinn, Helgi Briem, voru sam-
mála um að vinna íslenzka fiskinum aft-
ur það góða álit, sem hann hefur haft,
en virðist vera að missa, á einstöku
stöðum. K. B.