Ægir - 01.06.1933, Blaðsíða 16

158
ÆGIR
beitu. Var síldin mest flutt þangað ísuð
og var þá stundum orðin skemmd vegna
þess, hve gömul hún var. Ekki hafa síld-
arnet verið lögð í sjó á Berufirði og er
þó ekki ósennilegt að þar hefði mátt
veiða síld til beitu eins og á öðrum fjörð-
um eystra.
Af 23 bátum, sem gerðir eru út af
Hornafirði, eru 20 aðkomubátar, 6 af
Seyðisfirði, 7 af Norðfirði, fi af Eskifirði
og 1 af Fáskrúðsfirði. Á Djúpavogi eru
í marzlok 6 aðkomubátar, 3 af Norðfirði,
2 af Reyðarfirði og 1 af Seyðisfirði. Á
Hornafirði er afli nokkru meiri en á
sama tíma í fyrra, en í öllum öðrum
veiðistöðvum er hann heldur minni. 1 6
veiðistöðvum, er skráðar voru á afla-
skýrslur í marzlok árið 1932, er nú ekki
byrjuð veiði. Veldur mest gæftaleysi. Út-
gerðin hefur þvi verið miklum mun minni
það sem af er þessu ári, en hún var á
sama tíma í fyrra, enda er heildaraflinn
550 skpd. minni.
Síldveiði. Eins og síðast líðið ár hefur
síld verið á Austfjörðum það sem af er
þessu ári. Eftir að kom fram í febrúar
og allan marzmónuð hefur síld einnig
veiðst í fjörðunum sunnan Gerpis, en
þar var lítið síldarvart í þeim mónuðum
í fyrra. Beitu hafa menn því alltaf haft
næga, en minnst af því, sem hægt er að
veiða, notast á þann hátt.
Litið hefur verið saltað af síld eftir
áramót, enda er síldin þá farin að megr-
ast svo að mjög er varhugavert að salta
hana til útflutnings. Þó var saltað á Seyð-
isfirði í janúar 1263 tunnur og á Reyð-
arfirði í marz 120 tunnur, sem allt var
flult út. Hvort þessi síld selst, veit mað-
ur ekki, en ekki virðast miklar llkur til
þess, þar sem mikið af síld, sem veidd-
ist fyrir áramót, liggur enn þá óseld í
Kaupmannahöfn. Annars er það ekki
vansalaust, að engin lagafyrirmæli skuli
vera til, svo að unnt sé að sporna við
þvi, að lítt hæf eða ónothæf vara sé send
á erlenda markaði athugasemdalaust.
Úessi magra síld er jafnvel send á þá
markaði, sem vér nú erum að reyna að
vinna. Sé þessi sild send út, verður að
setja á tunnurnar tegundarmerki — gæða-
merki — og láta það skýrt koma frarn,
að svona er ekki öll síld, sem veiðist við
ísland. Að senda síld, sem er lítt hæftil
söltunar vegna megurðar, til erlendra
neytenda, sem lítið eða ekkert þekkja ís-
lenzka síld, án þess að lóta nokkrar at-
hugasemdir eða skýringar fylgja, er svo
mikil óhæfa, að slikt má ekki koma fyr-
ir framvegis. Er þess fastlega að vænta,
að augu þingmanna vorra opnist svo, að
þeir sjái, hvilík hætta er hér á ferðum.
Síðan um áramót hefur verið fryst á
Austurlandi 2590 tunnur af síld til beitu.
Hefur mest af þeirri síld verið flutt til
annara landshluta — Vestmanneyja,
Reykjavíkur og Akureyrar —, því að
bátar sem veiðar stunda eystra, hafa mest
notað nýja sild, sem veidd hefur verið
eftir hendinni.
Úlfluiningur á ísvarðri síld. Skömmu
eftir 1890 var ísuð sild flult út frá Aust-
fjörðum. Eigi er mér kunnugt um árang-
ur af þeim útflutningi, en ekki mun hafa
verið flutt út ísuð síld síðan veturinn
1894-95 eða i 38 ár. Hefur og lítið ver-
ið um haust og vetrar síldveiði við Aust-
urland frá þvi fyrir aldamót og hefur
þessi útflutningur sennilega fallið niður
af þeim orsökum. Á meðan síldareinka-
salan starfaði, var nokkuð rætt um að
flytja út ísvarða síld frá Austfjörðum en
af því varð þó eigi.
í desember i haust sem leið, var loks
sent út lítilsháttar af ísaðri sild með
enskum togurum. Keyptu togararnir síld-
ina og hefur frézt að þeir hafi selt hana
í Englandi á sæmilegt verð. Eftir ára-