Ægir - 01.12.1933, Blaðsíða 6

280
ÆGIR
aðsflóa 1904, sumir strax eða næsta sum-
ar, á staðnum, 2 fyrir norðan land, eft-
ir 13 og 25 mán. og 1 rak á Breiða-
merkursandi, eftir 5V2 ár. Af 26 fiskum,
merktum á Eyjafirði 1905, veiddust 2
aftur í flrðinum og af 391 fiski, merkt-
um á Skagafirði sama sumar, höfðu í
árslolc 1907 endurveiðst 15 eða 3,84°/o
sumir á Skagafirði eða Eyjafirði, aðrir
og flestir á Húnaflóa, í ísafjarðardjúpi,
Breiðafirði og 1 í Faxaflóa (Garðsjó) eft-
ir 1—2 ár — o: sumir höfðu haldið kyrru
fyrir við N-land, en aðrir leitað (vegna
hrygningarinnar) í hlýja sjóinn fyrir
vesturströndinni, líkt og skarkolinn og
vaxið meira eða minna, eftir þroska og
tímalengd frá merkingu, eins og hann.
Árin 1906 — 07 fóru engar merkingar
fram, en sumarið 1908 voru þær teknar
upp á ný —í hlýja sjónum við V-strönd-
ina ; þá voru merktir 605 skarkolar, flest-
ir í Faxaflóa, en nokkurir í Patreks-
fjarðarflóa og út af Barðanum. Sumar-
ið 1909 voru enn merktir 200 skarkolar
og svo 200 þorskar (stútungur og þyrsk-
lingur) í Faxaflóa sunnanverðum og var
tilgangurinn aðallega sá, að fá vitneskju
um göngur og vöxt þessara fiska í hlýja
sjónum, eins og áður i kalda sjónum.—
LJtkoman af þessum merkingum var í
stuttu máli þessi: Af 805 skarkolum end-
urveiddust alls 248 eða 30,9°/o, flestir á
þeim stöðum, sem þeim var sleppt á,
eða í nánd við þær, bæði í Faxaflóa og við
Vestfirði, jafnvel eftir 1—2 ár; einstaka
höfðu farið úr Faxaflóa norður með, allt
að ísafjarðardjúpi, eða suður fyrir, allt
til Vestmanneyja, o: skarkolinn reynd-
ist miklu staðbundnari við V-ströndina,
en við N- og A-ströndina. — Af 200
uppvaxandi þorskum, merktum í Faxa-
flóa, endurveiddust 30 eða 15% og hafði
að eins einn þeirra farið út úr flóanum,
á allt að 14 mánuðum, sem liðu frá
merkingu, til þess er síðasti fiskurinn
endurveiddist, þessi eini veiddist i ísa-
fjarðardjúpi (út af Vigur). Sýndi þessi
fiskur sig álíka staðbundinn og skarkol-
inn og þó öllu meira, enda hafði ekkert
af honm náð æxlunarþroska. — Sam-
eiginlegt með báðum þessum fiskateg-
tegundum var það, að vöxtur þeirra
reyndist miklu örari í hlýja sjónum við
V- og SV-ströndina, en í kaldari sjón-
um við N- og A-ströndina.
Margt fleira leiddu þessar merkingar
yfirleitt í ljós, sem hér er ekki tími til
að greina frá.
Eftir 1909 leið langur tímisvo.að ekk-
ert var merkt hér við land. Var það ekki
fyr en eftir slyrjöldina miklu og eftir að
Danir höfðu fengið sér nýtt rannsóknar-
skip (»Dönu«)i staðinnfyrir »Thor«, að
þeir komu hingað aftur til rannsókna
1924. Tóku þeir þá aftur upp fiskmerk-
ingar, en á nokkuð annan hátt, en áður.
Því að þeir lögðu nú meiri áherzlu á að
merkja fullorðinn þorsk, við allar strend-
ur landsins, einkum við ströndina (Vest-
manneyjar og Selvogsbanka), og hefur
því verið haldið áfram siðan, með þeirri
breytingu, að íslendingar hafa merkt
þorskinn að nokkuru leyti, við Suður-
ströndina (á »Pór« eldra og yngra) og
við Norðurland (á bátum). Skarkoli hef-
ur líka verið merktur, en að eins á þrem
af hinum gömlu stöðum : Faxaflóa, Skjálf-
anda og Vopnafirði. Fjöldi fiska af báð-
um tegundum hefur verið merktur, og
margir endurveiðst, en ógerningur yrði
að skýra nokkuð nánara frá því hér,
auk þess sem enn er ekki búið að vinna
úr þeim gögnum, nema að nokkuru leyti.
Hér skal því að eins tekið fram: Alls
hafa verið merktir hér siðan 1924 3803
þorskar og af þeim endurveiðst hér 276,
og að útkoman af þessum merkingum
er yfirleitt hin sama og af eldri merk-