Ægir - 01.05.1934, Blaðsíða 6

112
ÆGIR
þeirra markað komu, til Norður-Afríku,
og einnig var þá minnst á, að ufsi væri
sú fisktekund, sem útgengilegust vara
væri meðal Afríkumanna. Einnig hjöl-
uðu menn um, að harðfiskur væri þar
vel seljanlegur, og munu Englendingar
og fleiri notfæra sér viðskifti þar.
Án efa hafa islenzkir fiskkaupmenn
athugað þessa möguleika fyrir löngu, en
um markað að ráði, á norður- og vestur-
strönd Afríku, hefur ekki heyrst.
Komi að þvi, að Spánverjar dragi úr
magni, sem Islendingar hafa selt þeim
undanfarin ár, og við höldum áfram að
stunda fiskveiðar eins og áður, jafnvel
meir, þá hljóta menn að hugsa um hvað
gera skuli við þann fisk, sem ekki má
flytja til Spánar, hvernig hannskuli verka
og hvar hann seljist svo, að eitthvað
fáist í aðra hönd. Það þarf góða stjórn
og mikla hlýðni til, að allt fari vel úr
hendi, komi til þess, að íslenzkum fiski-
mönnum verði skipað, að verka tiltekna
skippundatölu á Spánarmarkað, og ekk-
ert þar fram yfir af þurrum saltfiski.
Hvað á svo að gera við afganginn? Jú,
segja menn, allt má selja sem frostfisk.
Flök eru framtíðar-varan o. s. frv. —
Þetta getur allt verið rélt, og gengið vel
i hinum stærstu kaupstöðum landsins,
og myndi af sér leiða útræði mikið, en
fleiri stunda fiskveiðar sér til lífsviður-
væris með fram ströndum landsins en
þeir, sem eiga kost á að gera út frá góðu
höfnunum og eiga varla fleytur til þess.
Fari Spánverjar að skammta innflutning,
þá er hér svo mikilvægt mál á ferðinni,
að alla vitsmuni verða þeir að leggja
fram, sem farið hafa með fiskverzlun
þessa lands á liðnum árum, og beita
kröftum sínum til að leiða það vanda-
mál til sigurs.
Spánverjar og Portúgalar auka fiski-
flota sinn ár frá ári, og því má ekki
gleyma, að þeir reyna með þvi, að
minnka fiskkaup sín frá öðrum þjóðum.
I mörg ár hafa skýrslur frá Noregi
borist hingað um aflabrögð. Par sést að
Norðmenn herða fisk og hafa markað
fyrir hann. Getum við ekki farið eins að?
Til þess að herða nokkuð að ráði af
ársaflanum, þarf undirbúning, sem óhjá-
kvæmilega kostar mikið fé, víða hvar,
en fer þó eftir staðháttum og magni hve
dýrt mundí verða. Undirbúningur hlýtur
að verða miklu meiri en fyr á tímum,
þegar menn voru að herða part af afla,
sem þeir veiddu á áttæringum sínum,
sexmannaförum og bátum.
Lokadaginn 1934.
Sveinbjörn Egilson.
Enn um dragnótina.
Svar til K. B.
Ritstjóri »Ægis« hefur gefið mér undir
fótinn með þetta stutta svar til K. B.,
þess er ritar athugasemd við grein mína,
»Dragnótaveiðin í landhelgk (Ægir, febr.
1934) með þvi, að sýna mér þá kurteisi, að
senda mér umrætt tölublað sérstaklega.
Ég geng út frá því, að K. B. sé hátt-
virlur forseti Fiskifélags Islands, herra
Kristján Bergsson. Að vísu bjóst ég ekki
við, að grein mín hlyti athugasemd í
þessum anda, og ekki minnst undraði
mig hve mörgu var svarað af því, sem
ég hvorki beint né óbeint hafði gefið til-
efni til. En ég get ekki með öllu þagað
við þessari athugasemd af því, að hún
kemur úr þeirri átt er ég hygg. Ég vil
þá reyna að skýra nokkru nánar ástandið
hér hjá oss.
Skak-útgerðin hefur lagst niður svo
að segja um allt land; mun hafa starfað