Ægir - 01.02.1935, Qupperneq 8

38
Æ G I R
landi o<$ ileirum hlöðum í Amen'ku o<<
Englandi.
Skýrslu pessa hefir viöskiptal'ulltrúi íslands,
N'ilh. Finsen við danska sendiráöið i Osló,
sent utanríkisráðunevti Islands 31. des. s. I.
Skýrsla
erindrekans í Austfírðing’afjórðungi
fyrir októberm. til áramóta
og’ ársyiirlit.
Siðasta fjórðung þessa árs hefir veiði
verið fremur litil. í októher atlast þ<>
nokkuð, sem mest er llutt tit í ís af ís-
lenzkum logurum. I siðari hluta nóvem-
her og í desemher er ekki um sjóferðir
;ið ræða, nema livað menn hafa lítils-
háttar aflað sér til malar. Mestur hluti
þess fiskjar, er veiðst lieíir eftir að kom
fram í septhr. er ílultur lil i is, eins og
áður cr sagl. Nú var lilllutningsleyíið lil
Englands uppnotað þegar kom fram á
haustið og hefði þá ekki verið um það
að ræða að senda lisk lil á þann luitt,
þóll hann hefði veiðsl. Hefði því orðið
að salta þann afla. Eru menn hikandi
við að leggja mikið i koslnað til að hæla
við þær liskhirgðir, sem fyrir liggja. Ein
aðal og má ske eina áslæðan til að ekk-
erl er veitl þegar úl á haustið líður, er
sú, að menn höfðu hókstallega enga
hcitu. Pað lilla af sumarveiddu sildinni
er frysl var, var þegar nolað og í hausl
heíir engin síl<l komið í íirðina hér. Lítl
mögulegl að lá aðkeypta heitu og þá með
því verði, að vafasamt var hvort svara
mundi kostnaði, þegar á ])að er litið, að
Jiskinn hefði orðið að salta og (jeijnui í
von um sölu einhvernlíma, lyrii’ eill-
hverl veið.
Par eð síldin ekki hefir sýnt sig að
þessu sinni, þá hefír heldur ekkert veiðst
af þorski i fjörðum inni eins og undan-
larin haust. Hefir þvi verið dauft vfir
sveitum, »lmípin þj<’)ð í van<Ia«.
Endirhúningur til að veiða sild, hafði
verið nokkur og hafa ýmsir lagl tals-
verl í kostnað þess vegna. Ráðslafanii’
höfðu verið gerðir um sölu og útllutn- •
ing. Niðurstaðan, að engin síl<l veiðist.
Allar vonir í því samhandi hrugðusl og
það sein er allra versl, að Austfirðingar
sitja nú uppi algerlega heilulausir fyrii’
komandi vertíð. Sendi forsjónin ekki
heitu, horfir lil vandræða. Pessar hrostnu
sildargróðavonir hafa skapað miður
skemmtilega stemningu. Má vera að þella
geri menu forsjálli næst.
Dragnótaveiði.
Aður en ég skilsl við þessar haust-
hugleiðingar, vil ég lilið drepa á þessa
veiði, sem svo mikið heíir verið deitt
um. Hér eystra eins og víðar á landinu,
hetir komið upp sterk hreyfing um að
hanna veiði með þessu veiðarfæri i land-
helgi. Sér í lagi vilja menn friða íirði og
víkur fyrir dragnótaveiði. Þeirsem þessu
fvlgja halda því fram, að veiði með drag-
nót spilli fyrir annari veiði á þeim slóð-
um, þar sem dragnótin er notuð. Heíi
ég leitað umsagua manna viða úr fjórð-
ungnum um þetta. Emmæli þeirra, er
húa næsl miðunum, þar sem dragnóta-
veiði er mesl slunduð, er mjög á einn
veg. Telja þeir að fiskur hverfi í hili, að
minnsta kosti, þar sem veilt er með drag-
nót. Sumir kveða svo sterkt að orði, að
þær spilli meira veiði ívrir þeim en tog-
arar, þólt þeir skjótisl í landhelgi við og
við. Aðrir eru þeir, þeir sem veiðina
stuiula, lelja það einungis meinhægni
að amast við dragnótaveiði hvar og hve
nær sem er. Skal ég engan <Ióm á það
leggja, hvorir hafa á réttara máli að
standa, en sjaldan mun allur rélturinn