Ægir - 01.01.1950, Blaðsíða 15

Æ G I R
9
smiðja ríkisins og Alþingi að beita á-
hrifum sínum til þess, að sildar-
bræðsluskipið Hæringur verði á sumri
komanda starfrækt við Norðaustur-
land, á Raufarhöfn, eða sunnan Langa-
ness, eftir nánari staðarákvörðun í
samráði við eigendur skipsins.
2. Fiskiþing skorar á Alþingi að sam-
þykkja að taka á ríkissjóð kr. 20
millj. af byggingarkostnaði nýju síld-
arverksmiðjanna á Siglufirði og Skaga-
strönd sökum þess, hve verksmiðjurn-
ar urðu óhóflega dýrar vegna mistaka
við bvggingu þeirra. Hinn óeðlilega
hái byggingarkostnaður þessara verk-
smiðja hefur lækkað sildarverðið til
sjómanna og útgerðarmanna um kr.
3—4 hvert mál síðastliðin tvö ár.
Verður að telja það óréttlátt, að þessir
þegnar þjóðfélagsins beri einir þessar
byrðar.
3. Fiskiþingið telur óviðunandi, að síld-
arsaltendum á Austurlandi sé sett sem
skilyrði fyrir sildarsöltun að flytja
síldina norður í land til mats og út-
flutnings, og' telur eðlilegast að flytja
saltsildina frá söltunarstað, hvar sem
er á landinu.“
Verbúðabyggingar.
„Fiskiþingið lýsir ánægju sinni yfir því,
að fyrir forgöngu stjórnar Fiskifélagsins
hafa fengizt hagkvæmar teikningar af ver-
búðabyggingum.
Jafnframt felur fiskiþingið stjórn Fiski-
félagsins að beita sér fyrir því, að fjárfest-
ingaleyfi til verbúðabygginga fáist hindr-
unariaust og Alþingi og ríkisstjórn geri
ráðstafanir til hagkvæmra lána til ver-
búðabygginga.“
Fisksölumál.
Nefndin hefur fengið til meðferðar til-
lögu fjórðungsþings Austfirðinga þess efn-
is, að Hornfirðingar gætu selt afla sinn
ferskan.
Nefndinni er það kunnugt, að bátum
þeim, sem veiðar stunduðu á vetrarver-
tiðinni 1948 frá Hornafirði, var veitt að-
stoð frá ríkissjóði á þann hátt, að ríkið
lagði til tvö skip til flutninga á ferskum
fiski til Austfjarðahafna.
Kostnaður við þennan flutning var svo
mikill, að nefndin telur ekki fært, að far-
ið verði aftur inn á þá braut.
Vertiðina 1949 var mikið af þeim fiski,
er veiddist frá Hornafirði, fluttur ísvarinn
lil Brellands, með stuðningi ríkissjóðs,
cnda var þá sams konar stuðningur látinn
i té útgerðarmönnum báta frá öðrum
stöðum.
Nefndin álítur, að útflutningur isvarins
fisks á brezkan rnarkað sé nú svo áhættu-
samur, að hiin treystir sér ekki að mæla
með slíkri hagnýtingu aflans.
Að þessu athuguðu telur nefndin, að
þar sem ekki sé unnt að hagnýta fiskinn
til frystingar á útgerðarstaðnum, verði
ekki um annað að ræða en salta aflann.
Gerfibeita.
„Nefndin telur mjög æskilegt að athug-
að sé, hvort unnt mundi að finna upp
gerfibeitu og felur stjórn Fiskifélagsins að
gangast fyrir rækilegum tilraunum í þessu
efni, ef slíkt álizt tiltækilegt, að fengnum
athugunum.“
Hafnarmál.
„Fiskiþingið skorar á Alþingi að láta
íjárveitingar til þeirra hafnargerða og
lendingarbóta sitja fvrir, þar sem fjölbyggt
er eða mannvirkjagerð langt komið. Þar
eð um marga slíka staði er að ræða, þar
sem hafnarmannvirki eru ekki fullgerð og
liggja jafnvel undir skemmdum, þá telur
fiskiþingið það óhagkvæmt að leggja það
fé, sem fyrir hendi er til hafnarmála, í
nýjar framkvæmdir á lítt byggðum stöð-
um, þótt þar megi gera hafnir með ærn-
um kostnaði.“
Landhelgismál.
„Fiskiþingið lætur í ljós ánægju sina
yfir því, að ríkisstjórnin skuli hafa sagt
upp landhelgissamningnum við Breta frá