Ægir - 15.01.1963, Blaðsíða 12

6
ÆGIR
SJávarútvegurinia við áramot
Nokkrir af forustumönnum á sviði útgerðar og fiskiðnaðar
gefa hér á eftir stutt yfirlit yfir árið sem leið, og rœða ástand
og horfur. Framhald verður í nœsta blaði.
DaviÓ Ólafsson:
Aukning verðmœtisins skiptir
meginmáli
Árið 1962 var
að því leyti líkt
flestum fyrirrenn-
urum sínum, að
því er snertir
sjávarútveginn, að
mjög skiptust á
skin og skúrir.
Ef litið er á afla-
brögðin voru þau
misjöfn. Vetrar-
vertíð bátaflotans
olli mönnum von-
brigðum a. m. k.
allvíða. Er svo að sjá, sem mesti glansinn
sé að fara af þorskanetjaveiðunum, sem
hafa verið svo gjöfular um alllangt
skeið, hvað sem því kann að valda.
Á síldveiðunum setti bátaflotinn
hins vegar í feitt, svo að aldrei
hefir annað eins verið. Bæði um veturinn
og vorið var. allgóð veiði við Suðvestur-
land en út yfir tók þó sumarsíldveiðin, en
þá varð aflinn meiri en nokkru sinni fyrr á
þeirri vertíð. Svo kom haustsíldin, en
þær veiðar hófust um miðjan nóvember,
og gáfu mjög mikinn afla, allt til áramóta.
Aflabrögð togaranna voru hinsvegar
hörmuleg og eru enn í þeim öldudal, sem
þau hafa verið að síga niður í undanfar-
in ár.
Á flestum afurðum sjávarútvegsins var
verðlag fremur hagstætt en þó skar lýsið
sig hér alveg úr því þar hélt áfram með
vaxandi hraða verðlækkun, sem hefir átt
sér stað undanfarin ár. Heldur breyttist
þetta þó til batnaðar undir lok ársins.
Mjölverð sem hafði verið hagstætt fram-
eftir ári, miðað við það, sem áður hafði
verið, fór aftur heldur lækkandi seinna á
árinu.
Ef litið er á sjávarútveginn í heild
verður þó að segja, að afkoma hans hafi
verið hagstæð á árinu en þó verður að
hafa í huga það, sem áður segir.
Það, sem einkenndi árið fyrst og
fremst var hinn mikli aflafengur, sem
var meiri en nokkru sinni fyrr.
Nú er það að vísu svo að þess sjást
engin merki. að þessi aflasæld geti ekki
haldizt á því ári, sem nú er gengið í garð
og lengur, en við vitum hinsvegar, að
sveiflur eiga sér stað af náttúrunnar hendi,
sem við fáum ekki ráðið við. Slíkar breyt-
ingar geta komið án þess að gera boð á
undan sér og þeim mun meira, sem rekst-
urinn byggir á sem mestu afla magni,
verða áhrifin af aflabresti tilfinnan-
legri.
Brýnasta verkefnið, sem nú er fram-
undan er því að auka verðmæti fram-
leiðslunnar með aukinni vinnslu aflans.
Segir mér svo hugur, að það, sem enn
hefir skeð í því efni hér á landi sé aðeins
upphafið að því, sem koma mun á næstu
árum og áratugum. Ekki kemur það þó
af sjálfu sér. I fyrsta lagi krefst það
mikillar fjárfestingar og öðru lagi mik-
illar faglegi'ar þekkingar og í þriðja lagi
markaða fyrir framleiðsluna. Hér skal
aðeins minnzt lítillega á þriðja atriðið.
Eins og er leggja flest þau lönd, sem
flytja inn fisk, áherzlu á að fá hann sem
hráefni fyrir sinn fiskiðnað. Er stuðlað
að þessu m. a. með tollum, þar sem varan
er tolluð því meir, sem hún er meira unn-
in. En einmitt nú getur orðið hér breyt-