Ægir - 01.11.1971, Blaðsíða 22

324
ÆÖttt
skeifumyndun, ef tæring’in er jöfn(mynd 6).
Skeifurnar eru opnar í straumstefnuna.
Algengustu staðir, sem skaðar verða á,
eru í beygjum, við samskeyti, og þar sem
leiðslur greinast eða tengjast. Er þar
hættast við straumhvörfum, sem aukið
geta sjóhraðann á blettum, þó hann sé
annars ekki of hár í lögninni.
Mynd 6. Tiltölulega jöfn yfirboröstæring á 2"
eirröri. Skeifumyndun í rörveggnum sézt greini-
lega. Lítil göt voru komin hér og þar á röriö í
skeifunum. Straumstefnan er frá vinstri til liægri.
Mynd 7. Þverskurðarmynd af tæringarpyttum,
sem myndazt hafa vegna straumhvarfatæringar.
Straumstefnan er frá vinstri til hægri, og ein-
kennandi er, hvemig pyttimir eru grafnir inn i
rörvegginn (2).
3. Viðnámsþol mismunandi rörategunda
gegn straumhvarfatæringu.
Eirrörum er mjög hætt við straum-
hvarfatæringu, og af þeim sökum hefur
notkun þeirra í sjólagnir farið mjög
minnkandi erlendis (t. d. 4). Det Norske
Veritas (3) gefur upp 2 m/s sem hámarks-
hraða á sjóstraum í eirlögnum, en margir
telja (t. d. 5), að þau mörk ættu að vera
lægri vegna hættu á straumhvörfum við
rörgreiningar, dælur o. s. frv.
Ýmsar eirblöndur eru mun haldbetri
gegn straumhvarfatæringu en eirrör. Af
þeim eru algengastar álbrass og eir/nikkel
/járn blöndur (95/5, 90/10, 70/30). Det
Mynd 8. Álirif sjóstraumsliraða á líkur fyrir
straumliva/rfatæringu i rörum úr eir og ýmsum
eirblöndum (4).
Straumhrjði rr/s
Mynd 9. Ahrif sjóstraumshraöa á tæringu a
mjúku kolefnisstáli úr galvaníseruðu stálröri (5)-
(1 mikrón --- 0.001 mm; 1 mil — 0.001 tomma)-