Ægir - 15.04.1976, Blaðsíða 18

FRÉTTIR . .
Hvað er til ráða?
Um þær mundir, sem Ægir v.ar að fara í
prentun, var verið að taka eina 8 báta að
ólöglegum veiðum við suðurströndina og
skömmu seinna 10 netabáta á friðaða svæðinu
á Selvogsbanka. Vitaskuld er hér um lögbrot
að ræða og það kemur illa við okkur, einmitt
um þessar mundir. En auðvitað þarf að gera
einhverjar hliðarráðstafanir, þegar tekin eru
af fiskimanninum góð mið. Lögbrot fiskimanna
við atvinnu sína eru allt annars eðlis, en
flest önnur lögbrot. Þjóðin virðist oft gleyma
því, að fiskimenn róa til að veiða fisk en
ekki til að forðast fisk. Fiskimennirnir skilja
það áreiðanlega manna bezt, að fiskverndar-
sjónarmiðið er réttmætt og borgar sig um
síðir, en oft duga okkur sk.ammt framtíðar-
áætlanir til daglegs brauðs. Fiskimennina
vantar aflann í róðrinum í dag, og þeim dugir
illa vonin um hann einhvern tímann síðar.
Það er nú svona, að fæst okkar eru betur
efnuð en svo, að við verðum að kosta kapps
um að bjarga okkur frá degi til dags, en
höfum takmörkuð efni á að f járfesta í einu eða
öðru, sem við vitum þó að skilar okkur ágóða
í fjarlægri. framtíð.
Mér finnst ekki réttmætt að fiskimennirnir
séu einir látnir taka á sig fjárhagslegar byrð-
ar vegna fiskverndunarinnar. Hér er um tjón
að ræða, sem ein atvinnustétt verður fyrir
og er henni óviðráðanlegt. Stjórnvöld telja
nauðsynlegt og vafalaust réttilega, að tak-
marka þurfi athafnasvið stéttarinnar vegna
þjóðarhagsmuna. Ef tekið væri af bændum
stór skiki af beitarlandi þeirra undir land-
græðslu sem kæmi þeim og allri þjóðinni síðar
til góða, en rýrði mjög afkomumöguleika bænd-
anna í heild, teldi þjóðin sér þá ekki skylt að
bæta bændatéttinni þetta? Ef það væri ekki
gert, ætli gæti þá ekki svo farið, að einhverjir
bændur segðu: — Við höfum bara ekki efni
á að láta þetta land ónotað, heldur þurfum á
því að halda fyrir þann bústofn, sem við þurf-
um okkur til framfæris. Það nægir okkur ekki
að landið skili okkur einhvern tíman í fram-
tíðinni auknum afrakstri. — Þegar bændur
brjóta land til ræktunar fyrir framtíðina, þá
hyllast þeir til að taka svæði, sem gagnast
þeim lítt eða ekki hvort eð er við búskap'11
þá stundina. Þjóðin verður .að skilja að fi^0.
mennirnir éta ekki falleg dæmi um hagkvæn1'1'
í sókninni eða aukinn afrakstur af fiskvern •
Það er mikið vandamál fyrir þá að kon
þessum útreikningum öllum heim og sam8'1
við veruleikann.
Þegar svo vill til að heilar stéttir mann^
fara að brjóta lög eða reglugerðir, Þa
ekki hægt að afgreiða málið með því, að Þý
séu einhverjir ólánsmenn að verki. Þetta
ed1
menn eins og við gerumst almennt og mar'§]
valinkunnir menn. Það getur ekki annað le®
fyrir en að auka eftirlit, ef menn vilja stan ^
á reglugerðunum eða lögunum óbreyttum
berja þetta fram, þótt það kosti tugthús^
heillar atvinnustéttar. Hin leiðin er svo ^
reyna .að sætta stéttina einhvern veginn ' _
sinn hlut, til dæmis með fjárbótum, ef sv®
bönn valda fiskimönnum í einstökum v
stöðvum tilfinnanlegu tjóni. Svæðabönnin S
bitnað verst á fiskimönnum við staðbundn
veiðar.
Spennandi tilraun með kolmunnatroll
með magnmæli. __,
----------------------------------------■ g.
Þannig hljóðar fyrirsögn í Fiskaren
marz og frásögnin er á þessa leið: _ ^t
Rannsóknarskipið ,,Havdrön“, sem hélt
frá Bergen að kvöldi hins 21. marz og f°r Js.
beint á kolmunnamiðin vestur af Bretlan
eyjum og við Færeyjar. er með gífurlega s ^
troll með mikilli opnan og rafmagnsmagnn1
í pokanum. Veiðifang vörpuopsins er 1750
metrar, en ummál alls opsins er 530 met ^
(Svona stendur þetta í blaðinu. Ef op1® vj
hringlaga væri allt flatarmál þess þá n®r P
22 þús. fermetrar, en ef þetta er hyrnin&^
■lega
tæpir 11 þús. fermetrar. Veiðifangið, þó stoí
sé, er ekki nema blámiðjan úr þessu gífnr'
veiðarfæri. Það fer mikið eftir búnaði vöir ^
opsins, drætti og fleiru, hversu stórt hlu £
veiðifangsins er af heildaropnuninni. Það ^
svo sem vel við una 1750 fermetra veiðifan
í skvernum (forparten) eru 2ja metra mösk ^
(strektir) og eru þeir hafðir svo stórn
n i m vi Irn vw y. 4-n4- n A i i vi n T lml w, i i w vi n 4" V1 III.
132 — Æ GIR