Ægir - 01.11.1985, Qupperneq 64

BÓKAFREGN
Karvel Ögmundsson:
Sjómannsævi
Endurminningar III. bindi
Örn og Örlygur 1985. 239 bls.
Þriðja og síðasta bindi endur-
minninga Karvels Ögmundsson-
ar útgerðarmanns og skipstjóra,
Sjómannsævi, er nýkomið út og
er þar víða komið við sögu eins
og í fyrri bindum. Að efni til má
skipta þessu bindi í þrjá megin-
flokka, þ.e. frásagnir af sjósókn,
útgerð og félagsmálastörfum,
frásagnir af dulrænum fyrirbær-
um, sem fyrir höfundinn hafa
borið, og loks minningar um
ýmsa samferðamenn. Ber þó að
taka fram, að í bókinni er efninu
ekki raðað niður eftir þessum
flokkum.
í fyrsta efnisflokknum segir frá
útgerð og sjósókn á Snæfells-
nesi, síldveiðum fyrir Norður-
landi og skipstjórn á skipum
annarra, þ.á m. á útvegi Hálf-
dáns Hálfdánssonar í Búð í
Hnífsdal. Þær frásagnir eru fróð-
legar og bregða sumar hverjar
upp skemmtilegum þjóðlífs-
myndum. Engu að síður verður
frásögnin um flest athyglisverð-
ari er höfundur er fluttur suður í
Njarðvíkur og tekinn að stunda
útgerð þar. í þeim þáttum segir
gerla af erfiðleikum og erfiðri að-
stöðu til útgerðar þar syðra og
eru þó, þegar öllu er á botninn
hvolft, einna fróðlegastar frá-
sagnirnar af stofnun hagsmuna-
samtaka útgerðarmanna á 4.
áratugnum, ekki síst af stofnun
Olíusamlags Keflavíkur og ná-
grennis. Þáttur samvinnuhreyf-
ingarinnar í þeim málum er allur
hinn athyglisverðasti, enda hef-
ur Karvel átt gott samstarf við
samvinnumenn á mörgum svið-
um, svo sem gjörla segir af í bók-
inni. En þótt frásagnirnar af út-
gerðarsögu Karvels séu allar
fróðlegar og margar lærdómsrík-
ar, er hinu ekki að neita, að sá
sem þessar línur ritar hefði gjarn-
an viljað fræðast meira um áhrif
nýsköpunarinnar á útgerð
Suðurnesjamanna á 5. áratugn-
um.
Þegar Karvel var kominn í
land, tók hann mikinn þátt í fé-
lagsmálum, bæði sveitarstjórn-
armálum og almennum félags-
málum. Af þeim þætti ævistarfs-
ins segir rækilega í bókinni,
enda var þar oft um merkileg
brautryðjendastörf að ræða.
Engum, sem lesið hefurendur-
minningar Karvels Ögmunds-
sonar, getur dulist, að hann býr
yfir dulrænum hæfileikum. Af
tilvikum, þar sem hann skynjaði
áhrif úr öðrum heimi, segir víða
í þessari bók og eru þær frásagn-
ir margar athyglisverðar.
Á langri ævi hefur Karvel
kynnst og starfað með miklum
fjölda fólks. Hann getur margra
samferðamanna í minningum
sínum og er athyglisvert, hve gott
orð honum liggur til þeirra allra.
Vel má vera að blámóða minn-
inganna breiði í huga hans yf|r
bresti í fari samferðamanna, en
hitt er staðreynd, að engun1
manni er hallmælt.
Þetta lokabindi endurminn
inga Karvels Ögmundssonar er,
eins og hin fyrri, læsilegt og dta
á vönduðu máli. Enginn eti er a
því að höfundurinn segir frá öllu
eins og hann man og veit réttas
og líkast til eru það pennaglöp er
segir á bls. 16, að samið hafi yer'
ið við „eigendur félagsfrystihúss
á ísafirði. Á þeim tíma, sem um
ræðir, var ekkert frystihús á Isa
firði og mun átt við íshús.
Efnislegar villur hef ég e 1
fundið í textanum utan Þessa
einu, oghiðeinasemfinnamáa
bókinni er að niðurskipan efms
mætti vera skipulegri. Frásögm11
er á stundum fullmikið í belg °S
biðu og gerir það lesandanum
óþarflega erfitt með að átta sig a
tímaröð og samhengi atburða.
Þessi bók er prýdd fjö a
mynda og í bókarlok er nafna
skrá yfir öll þrjú bindin.
Er þá ekki annað eftir en a
þakka Karvel Ögmundssyni fyrir
þrjár bráðskemmtilegar mif10
ingabækur. Með ritun þeirra ie
ur hann haldið til haga ýmsum
fróðleik, sem betur var geym ur
en gleymdur.
Jón Þ. Þor.
676-ÆGIR