Ægir - 01.11.1986, Blaðsíða 10

mikið og við getum með sem
minnstum tilkostnaði. Þaðverður
aldrei fundin upp fiskveiðistefna
sem allir verða sáttir við. Það er
hins vegar slæmt að einstakir for-
ystumenn í stjórnmálum telji það
líklegustu leiðina til að auka fylgi
sitt að gera sem minnst úr störfum
mínum og þeirra fjölda annarra
sem hafa af mikilli einlægni tekið
þátt í því að byggja upp samstöðu
um þetta erfiða mál í þjóðfélag-
inu.
Ég segi þessi orð ekki hér til
þess að kvarta undan því, að um
þetta mál skuli vera skiptar
skoðanir. Það er eðlilegt og þeir
sem í stjórnmálum starfa verða að
sjálfsögðu að þola gagnrýni. Ég
segi þau hins vegar vegna þess,
að ég tel ástæðu til að hafa
áhyggjur af því, hvernig málum
verði skipað í framtíðinni. Sú
skammsýni og þröngsýni sem
kemur fram í þeim ummælum,
sem égvitnaði til áðan ogýmsum
öðrum, má ekki verða ráðandi á
næstu mánuðum. Það má vel
vera að einhverjir frambjóðendur
geti slegið sér upp á því, án þess
að hafa neitt annað til málanna
að leggja. Það er auðvelt að rífa
það niður sem byggt hefur verið
upp, en það kann að verða erfið-
ara að koma sér saman um nýtt
fyrirkomulag nema það gerist í
eðlilegu framhaldi af því sem
þegar hefur verið gert. Það er
sjálfsagt að gera breytingar sem
eru vel undirbúnar og horfa til
hagsbóta. Það er rík ástæða fyrir
þá sem við íslenskan sjávarútveg
starfa að taka afstöðu til fiskveiði-
stefnunnar á komandi árum og
hefja umræðu og undirbúning
sem fyrst.
Við verðum jafnframt að gera
okkur grein fyrir því, að stjórn
okkar á eigin málum hefur einnig
áhrif á það traust sem við höfum
hjá erlendum lánastofnunum.
Við höfum þurft að taka mikið af
erlendum lánum á undanförnum
árum og það er mikilvægt að við
búum við sem best lánskjör og
aðilar telji öruggt að lána okkur
fé. Nýlega dvaldist hér á landi
nefnd frá Alþjóðagjaldeyris-
sjóðnum. í skýrslu hennar kemur
m.a. fram eftirfarandi: „Áhrifin af
ákveðnari stjórn fiskveiða hafa
verið sérstaklega hagstæð. Ef
áfram verður haldið skynsamlegri
nýtingu fiskstofna, verður e.t.v.
ekki aðeins fært að auka fiskafla
til frambúðar, heldur einnig að
draga úr framtíðarsveiflum í sjáv-
arútvegi. Eigi að síður fela nátt-
úrulegar takmarkanir á fiskafla í
sér að varðveita verður samkeppn-
ishæfni annarra greina svo sem
fiskræktar og ferðamannaþjón-
ustu." Erlendar lánastofnanir
fylgjast að sjálfsögðu með því
hvernig við gætum okkar eigin
auðlinda. Á auðlindunum bygg-
ist lánstraust okkar. Þær eru
grundvöllur afkomu okkar. Þær
eru þó umfram allt undirstaða
þess að íslendingar geti lifað
góðu lífi í landinu um ókomin ár.
Það er því mikið í húfi og gáleysi
á þessu sviði getur orðið dýr-
keypt.
Rækjuveiðar
Á síðustu fimm árum hefur
rækjuafli íslendinga meira en
þrefaldast. Hefur hann aukist ur
ríflega 9.000 tonnum árið 1982 '
rúmlega 30.000 tonn í ár. Vegna
breyttra vinnsluaðferða og batn-
andi markaðsaðstæðna hefur
verðmæti rækjuaflans nær sjo
faldast á sama tíma og aukist ur
425 milljónum króna 1982 í tæpa
3 milljarða króna í ár m.v. núver
andi verðlag. Þessi aukning 3
rækjuafla hefði aldrei orðið í sVCj
ríkum mæli ef við hefðum e
búið við fiskveiðistjórnun er ta
markaði afla einstakra skipa u
hefðbundnum veiðistofnurn-
Aukningin hefur orðið án þeSS
fiskiskipaflotinn stækkaði og
því tvímælalaust verulegan pa
batnandi afkomu útgerðar í lan
inu. Ég hef um nokkurt skeið 3
af því áhyggjur að sívaxan'
sóknarþungi í rækjuna kynm ^
ganga of nærri stofninum-
hafa 230 skip rækjuveiðileyn e
árið 1985 voru þau 155. |S
fræðingarteljaað lítill samgang
sé milli rækju á fjarliggj3, _
miðum og að vaxtastofnar J
rækju hérvið land séu þvífleirl
650-ÆCIR