Tímarit lögfræðinga - 01.01.1958, Side 41

að ekki megi eitthvað að því finna. Og sjálfsagt má gera
nokkrar einstakar athugasemdir við þessi rit prófessors
Herlitz. Ég mun þó ekki fara langt út í þá sálma, enda
hygg ég, að þar verði oftast um smámuni að ræða. Mun
ég aðeins benda á fáein atriði, sem varða íslenzkan rétt.
Almennt má segja, að fullmikið kveði að því, að álykt-
að sé að þvi, er Island snertir, frá hliðstæðum réttarat-
riðum í dönskum rétti. Óneitanlega bera ritin þess nokk-
ur merki, að prófessor Herlitz hefur ekki getað notfært
sér það, sem um þessi efni hefur verið ritað á íslenzku.
Hefðu greinargerðir um Alþingi óefað orðið rækilegri,
ef hann liefði getað kynnt sér íslenzk rit.
Að þvi er einstök atriði varðar, þykir mér rétt að benda
á eftirtalda staði í öðru bindi, sem tilefni gætu gefið til
misskilnings:
Á bls. 5 í nótu 9 virðist gert ráð fyrir, að kosninga-
frestunin hér 1941 hafi verið ákveðin með lögum, og
er í því sambandi vitnað í grein eftir mig í tJlfljóti 1953.
Er þarna um misskilning að ræða, hvernig svo sem á
honum stendur, því að i Olfljótsgrein minni kemur greini-
lega fram, að kosningafrestunin byggðist á þingsálykt-
un, en eigi lagasetningu.
Á miðri bls. 12 eru ummæli um starfsemi Sameinaðs
Alþingis, sem gætu bent til þess, að störf þess séu minni
en í reyndinni.
Af ummælum á miðri bls. 30 mætti draga þá ályktun,
að fjárveitinganefnd væri eina nefndin, sem kjörin er
í sameinuðu þingi.
Slíkar einstakar smá misfellur hagga eigi við því, sem
áður er sagt um gildi ritsins. Það er höfundinum til
mikils sóma.
ölafur Jóhannesson.
Tímarit lögfrœöinga
39