Tímarit lögfræðinga - 01.10.1989, Side 45

hefur afar sjaldan reynt og sætir það nokkurri furðu í ljósi þess að
um tiltölulega rúma heimild er að ræða. Kann fæðingarorlofið að hafa
eitthvað að segja í því sambandi, enda þótt greiðslur samkvæmt ákvæð-
inu eigi að vera algerlega óháðar því.
Samkvæmt 2. mgr. 25. gr. má úrskurða barnsföður til að greiða
konu mánaðarlegan styrk til hjúkrunar og framfærslu í allt að 9 mán-
uði ef hún hefur sýkst vegna meðgöngu eða barnsburðar. Má reikna
með að styrkur samkvæmt þessu ákvæði yrði að jafnaði hærri en
samkvæmt 1. mgr.
Samkvæmt 3. mgr. má skylda menn til greiðslu ofangreindra fram-
laga enda þótt barn fæðist andvana.
5.2. Framlög samkvæmt 26. gr. bl.
Hafi barnsfaðir með dómi orðið sannur af tilræði við barnsmóður
sem um getur í 3. mgr. 15. gr. bl. skal valdsmaður (í Reykjavík yfir-
sakadómari) samkvæmt 1. mgr. 26. gr. úrskurða hann til að greiða
allan kostnað sem af meðgöngu og barnsburði stafar.
Skv. 2. mgr. 26. gr. getur valdsmaður ennfremur úrskurðað þann
sem valdur er að þunga konu til að greiða útgjöld vegna lögmætrar
eyðingar á fóstri hennar.
1. mgr. 26. gr. er í fullu samræmi við 3. mgr. 15. gr. bl. og vísast
til greinargerðar með 3. mgr. 15. gr. um skýringu á þessu ákvæði.
Varðandi 2. mgr. 26. gr. vekur athygli að það virðist ekki vera skil-
yrði samkvæmt ákvæðinu að um sé að ræða þess konar tilræði við
konu sem lýst er í 3. mgr. 15. gr., sbr. 1. mgr. 26. gr. bl., né virðist
það skipta máli þótt faðirinn sé andvígur fóstureyðingu. Því virðist
hér um rúma heimild að ræða og nokkuð sérstæða, þar sem hægt er
að úrskurða barnsföður til að greiða þennan kostnað að öllu leyti. Um
það hvað telst lögmæt fóstureyðing samkvæmt þessu ákvæði ber að
fara eftir 1. nr. 25/1975, einkum II. kafla, sbr. til hliðsjónar 216. gr.
hgl. Þetta skiptir etv. ekki miklu máli fyrir konuna þar sem slíkar
aðgerðir eru henni að mestu að kostnaðarlausu. Hins vegar gæti sú
opinbera stofnun sem kostar aðgerðina átt endurkröfu á barnsföður,
sbr. 3. mgr. 27. gr. bl.
Vakin er athygli á að í 1. mgr. 26. gr. er valdsmanni skylt að úr-
skurða föður til greiðslu kostnaðarins, en samkvæmt 2. mgr. er hon-
um það heimilt.
187