Ægir - 01.04.2000, Page 22

L
■■■ SMABATAUTGERÐ
stálsmíði, plötu- og ketilsmíði og bifvéla-
virkjun. Hann starfaði í sautján á sem
járniðnaðarmaður í Slippstöðinni á Akur-
eyri en fór alltaf þegar færi gafst á sjóinn.
Friðrik eignaðist árið 1976 sinn fyrsta
bát og hét hann Suðri og var 1,23 tonn.
Allir bátar sem hann og Ólöf hafa eignast
síðar hafa heitað Sigurjón Friðriksson,
eftir föður hans. „Við áttum þennan
fyrsta bát til ársins 1980, en fengum okk-
ur þá annan stærri, enda var þá hugsun
mín að fara að stunda sjómennskuna af
einhverri alvöru með það að augnamiði að
hafa af henni eitthvað lífsviðurværi. Fór
ég þá að gera út á sumrin frá Siglufirði, úr
Grímsey og austan frá Þórshöfn. Núver-
andi bát okkar, sem er 6 tonn að stærð,
fórum við gera út árið 1992. Við keypt-
um hann um það bil tveimur árum áður,
ókláraðan, en ég varði miklum tíma í að
setja í hann vél og standsetja allan í land-
legum og frítúrum sem ég átti - en á
þessum tíma var ég á Samherjatogara."
Tálknafjörður er heiLLandi
staður
„Mig langaði alltaf á sjóinn með Friðrik,
sérstaklega eftir að við vorum orðin ein -
þegar börnin voru flogin úr hreiðrinu.
Eins og Friðrik heillaðist ég strax af sjón-
um sem stelpa heima á Siglufirði þegar
pabbi var að róa með okkur á bátnum sín-
um út á fjörð til að vitja um rauðmaga-
netin sín,“ segir Ólöf, em fyrir um ára-
tug fór að að stunda sjónn. Friðrik var þó
tregur til að taka þennan „háseta", en
lengi hefur Ólöf þjáðst af vefjagigt og er
reyndar ófær til vinnu af þessum sökum.
En viti menn; hún hefur verið stórum
betri af veikindum sínum þegar hún er á
sjónum og er það mat lækna að þetta
komi meðal annars til af því að á sjónum
reyni á aðra vöðva en alla jafna gerir, þó
taka beri fram að hún gengur ekki í öll
störf um borð. Friðrik lætur einkar vel af
samvistum þeirra í útgerðinni, „háset-
inn“ sé fiskinn og séður sjómaður .og
Hjónin Ólöf og Friðrik á kajanum í Sandgerðisbót á Akureyri. „Mig langaði alltaf á sjóinn
með Friðrik, sérstaklega eftir að við vorum orðin ein eftir."
síðan batnaði mataræðið hjá mér alveg
stórkostlega eftir að hún fór að vera með
mér á bátnum. Áður fyrr var ég stundum
að baksa við að sjóða mér saltkjöt í potti
eða eitthvað viðlíka á einni eldarvélahellu
sem ég hef í bátnum. Og tókst misjafn-
lega upp við það. En matargerðarlistin
bregst ekki hjá Ólöfu þó hellan sé bara
ein, fjölbreytnin í matarræðinu er meiri
og svo erum við reyndar búin að bæta við
örbylgjuofni í bátinn fyrir fáum misser-
um síðan."
Þau hjón stunduðu sjóinn fyrst saman
frá útgerðarstöðum á Norðurlandi. En
vorið 1994 fóru þau að gera út frá
Tálknafirði, en fjöldinn allur af smábáta-
sjómönnum alls staðar af að landinu er í
seinni tíð farinn að gera út yfir sumartxm-
ann úr sjávarþorpunum vestra á hin afla-
sælu Vestfjarðamið. I þessum hópi eru
nokkur hjón sem standa saman í útgerð
og á Tálknafirði eru að minnsta kosti
fjórir smábátasjómenn sem stunda sjóinn
yfir sumarið með dætrum sínum. „Eg
man þegar við komum fyrst á Tálknafjörð
þá leist okkur ekki meira en svo á staðinn
og þegar við renndum fyrir eyraroddinn
langaði okkur helst að snúa við. En álit
okkar á staðnum breyttist fljótt. Það er
frábært að vera þarna fyrir vestan, aðstað-
an í höfninni er góð, þetta er fallegt
byggðarlag þegar maður kynnist því og
þorpsbúar frábært fólk.“
Drottinn vísar á veiðislöð
Þau mið sem stffast er sótt á frá Tálkna-
firði eru 15 til 17 sjómílur út af Blakkn-
um eða Kópnum, eða eins til eins og hálfs
tíma stím. „Þarna hefur verið góð veiði
og í fyrrasumar fengum við í einum túr
3,7 tonna afla. I sex tíma var staðið við
handfærin og við hreinlega gleymdum
okkur, slík var veiðin. En þreytan sagði
líka til sín á landstíminu," segir Ólöf.
Þau hjón eru bæði starfandi í Hjálpræðis-
hernum á Akureyri og segjast trúað fólk.
Fara með sínar bænir kvölds og morgna
og því sé ekki að leyna að herrann á
himnum háum vísi þeim oft á góða
veiðislóð.
„Sem dæmi get ég nefnt að einhvern
tímann vorum við stödd tíu mflur út af
Blakknum í tregfiski og ákváðum að
halda þaðan eitthvað dýpra út, þar sem
vænta mátti að fisk væri að hafa. Eg setti
á fullt stím og keyrði í eins og tíu mínút-
ur - þegar var sagt við mig sem svo að fara
á nákvæmlega sama stað aftur og ég hafði
verið á. Eg tók beygju á fullri ferð og fór
á nákvæmega sama punktinn aftur. Og
þar reyndist líka vera nóg af fiski. Þegar
við komum í land kom kunningi okkar
niður á bryggju og sagði að svo mikið
fiskuðum við að engu líkara væri en við
værum í beinu sambandi við Drottinn
um hvar fiskurinn væri. Sem er líka
raunin."