Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1940, Blaðsíða 71

69
unarinnar um langa framtíð. Með vígslu þessarar byggingar
verða þau umskipti, að háskólinn, sem til þessa hefir átt við
óvenjuleg þrengsli að búa, getur nú flutt í einhver hin glæsi-
legustu liúsakynni, sem dæmi liafa þekkzt á íslandi, og jná
gera sér vonir um, að bann fái nú smám saman einnig að
öðru leyti þau starfsskih'rði, sem leyfi honum að inna af
höndum sivaxandi og batnandi starf i íslenzku þjóðlífi og
menningarlífi.
Við þetta tækifæri væri ástæða til þess að minnast fleiri
manna með þakklæti en unnt er að nefna eða nokkur kama
að nefna, allt frá forustumönnum í íslenzkum stjórnmálum
og bæjarmálum Reykjavíkur lil allra viðskiptamanna liapp-
drættisins, sem efalaust liafa látið það njóta þeirrar góð-
vildar, sem þjóðin á margan liátt liefir sýnt, að bún ber í
brjósti til þessarar æðstu menntastofnunar sinnar. En eigi
á þessum vigsludegi bvggingarinnar að þakka einum öðrum
fremur, er eðlilegt að nema staðar við þann mann, sem
mestu hefir ráðið um gerð hennar og mótað allan svip lienn-
ar, húsameistara ríkisins, prófessor Guðjón Samúelsson. Það
er gamalt orðtæki, að verkið lofi meistarann, og háskólinn
hefir engum þeim mönnum á að skipa, er dæmt geti þessa
Jjyggingu með fullkominni kunnátlu sérfræðinga. Þetta verk
befir verið vandasamt að mörgu leyti. Þar varð að samrýma
liagnýtar þarfir af ýmsu tagi þeim kröfum um vegleik og
fegurð, sem sjálfsagt þótti að gera til slíkrar byggingar, en
horfa þó i kostnað og etja við ófyrirsjáanlega örðugleika
vaxandi dýrtíðar og takmarkaðs innflutnings. Saml mun
mega fullyrða, að verkefnið bafi verið svo af bendi leýst,
að húsið sé merkilegur áfangi í íslenzkri byggingarlist, með-
al annars vegna þeirra mörgu nýju tilrauna, sem þar hafa
verið gerðar til þess að nota innlent efni eftir föngum, bæði
til sparnaðar aðflutts efnis, gagns og prýði, — en líka vegna
þess, að þetta hús mundi þykja liið prýðilegasta og vekja
eftirtekt, þótt það væri gert með einhverri þeirri þjóð, sem
ætti langa reynslu í þessari list, sem hér á landi er enn í
bernsku. Það vita allir, sem átt hafa kost á að fylgjast með
5"