Stúdentablaðið - 01.01.2006, Blaðsíða 8

I
.
Al BJEAl
m/L mm WLJKikWr I
■ •>
ORÐIÐ MILLJÓNAMÆRINGUR VARÐ VÆNTANLEGA TIL í ÍSLENSKU MÁLI EINHVERN TÍMANN Á 20. ÖLD. FYRIR ÞANN TÍMA
VAR VARLA HUGSANLEGT AÐ NOKKUR MAÐUR MYNDI EIGNAST HEILA MILLJÓN KRÓNA OG LÍKLEGA VORU FLESTIR FYRSTU
MILLJÓNAMÆRINGARNIR ÚTLENDINGAR. EN TÍMARNIR ERU BREYTTIR. NÚ ERU MILLJÓN KRÓNUR VARLA FRÉTTNÆMAR OG
UPPHÆÐIRNAR SEM AUÐKÝFINGARNIR HUGSA í ERU SVO STJARNFRÆÐILEGAR AÐ VENJULEGT FÓLK (LESIST: ÞEIR SEM
EIGA EKKI STÓRAN HLUT í BANKA EÐA EIMSKIPAFÉLAGI) GETUR EKKI SKILIÐ ÞÆR.
;

i
l
iFSTMIK KNIMGM
Það er svo mikill munur á lífssýn þessara
auðmanna og okkar hinna að réttast væri
að tala um sitt hvom veruleikann. Hvemig
geta sb'kir menn skilið líf þeirra sem
berjast í bökkum við að ná endum saman
um hver mánaðamót? Hvemig eiga sllkir
menn að átta sig á því að það er ekkert
Securitas, og kaupverðið var greitt með
hlutabréfum í Dagsbrún. Kannski er
ég að afhjúpa heimsku mína, en ég skil
ekki hvemig A getur keypt B fyrir hluta
af A, þar sem þá er B orðið hluti af A og
þannig vom kaupin á B borguð með hluta
af B(!) En þetta er líklega ástæðan fyrir
því að ég verð aldrei rikur. Peningar em
i dag aðallega með tvennum hætti:
Hækkun launa og lækkun skatta. Gott
og vel. Þetta er síðan yfirleitt framkvæmt
með ákveðinni prósentuhækkun/lækkun.
Sem sagt; skattar em lækkaðir um 1% og
þá græða allir jafnmikið og pólitíkusamir
berja sér á brjðst og búast við a.m.k. 1%
fleiri atkvæði í næstu kosningum. Ég vil
bogið við þessar aðferðir. Og varðandi
Launaskriðið, sem yfirleitt er útmálað
sem einhvers konar náttúmhamfarir, þá
er bara eitthvað alvarlega að því kerfi
sem leyfir lögfræðingum að heimta auka
50 þúsund kall af því að ræstitæknar fá
auka fimm þúsund. Þá þarf einfaldlega
að breyta kerfinu en ekki að afturkalla
launahækkun ræstitæknanna.
Eiður Smári Guðjohnsen var kjörinn
íþróttamaður ársins (réttilega, til
hamingju með það) og gaf vinningsféð
til góðgerðarmála. Að vísu fær hann
sjö milljónir í hverri viku þannig að
þessar 500 þúsund krónur sem hann
gaf jafngilda laununum sem hann fær
fyrir hádegi á hverjum virkum degi!
HROI HOTTUR NUTIMANS RÆNIR EKKI FRA ÞEIM RÍKU/VONDU OG GEFUR HINUM FÁTÆKU HELDUR KAUPIR ÚT ALLA HINA
RIKU KALLANA OG KAUPIR SIÐAN RITARA MANNKYNSSÖGUNNAR, FJÖLMIÐLA, TIL AÐ VERA VISS UM AÐ HANN SÉ
SKRAÐUR I HOP GOÐU KALLANNA I HINU SVART-HVÍTA UPPGJÖRI FRÉTTAINNSLAGA OG FYRIRSAGNA
einfalt val að senda böm sín í einkaskóla
eða tónlistarskóla? Svarið er einfalt: Alveg
eins og við hin getum ekki skilið hvað það
þýðir að græða 100 milljarða á því að
gengi hlutabréfa hækkar vegna jákvæðrar
fjölmiðlaumfjöllunar þá geta þeir ekki
skilið vandamál þeirra sem búa við lakari
kjör. Afleiðingin verður að sumir halda
því fram að þessi vandamál séu ekki til.
Pétur Blöndal segir hægðarleik að sjá fyrir
fjölskyldu með lágmarkslaunum, bara ef
maður pantar aidrei pítsu. Hann ætti að
þekkja það - það er ekki eins og hann hafi
alla tíð fengið ofurlaun og eigi að minnsta
kosti einn sparisjóð...
Því fyrr sem við áttum okkur á því að
á íslandi er að myndast stétt manna
sem lifir í öðrum heimi, því betra. Fyrir
þá skipta peningaupphæðir einfaldlega
engu máli. Og nú er þetta endanlega
komið I hring. Dagsbrún (móðurfélag 365
miðla, sem kennir sig svo ósmekklega við
verkalýðsfélag) er nýlega búið að kaupa
orðnir algerlega afstæðir og I raun og veru
gagnslausir I heimi þessara manna.
LálMASKIW «G
AKKAK UAAAFAKIK
Þegar við höfum horfst í augu við það að
sumir eiga ekki nógu mikla peninga en
aðrir eiga svo mikið af þeim að þeir eru I
vandræðum með að eyða þeim þá hljótum
við að komast að þeirri niðurstöðu að betra
væri að allir ættu nógu mikla peninga.
Þannig sé betra að allir eigi nóg heldur en
sumir eigi of lítið. Það er víst nógu erfitt
að sættast á þessa niðurstöðu, eins og
pólitískar deilur síðustu 200 ára sanna.
Ennþá erfiðara er að finna út hvemig á
að bæta ástandið, og ég ætla ekki að láta
eins og ég sé með einhverja lausn (en ef
ég ætti lausn myndi ég liklega halda henni
fyrir sjálfan mig, eða setja hana á frjálsan
markað og selja hlutabréf I henni)..
Hins vegar er ljóst að undanfarið hefur
verið reynt að bæta kjör fólks á íslandi
ekki vera að tyggja hið augljósa ofan I
fólk en þegar skattar em lækkaðir um 1%
þá græða þeir rikustu mest en þeir snauðu
minnst. Það er nákvæmlega enginn
ávinningur af skattalækkunum sitjandi
rikisstjómar nema kannski fyrir þá sem
eiga þær minnst skilið, af þvl að þeir
eiga hvort sem er svo mikið af peningum
að það tekur þá hálfan mánuð að telja I
buddunni.
Ef fólk myndi átta sig og hætta að horfa
endalaust I prósentutölur þá sæjum við
líka að launahækkanir, sem þarf yfirleitt
að berja út úr atvinnurekendum af því að
annars gæti hið ægilega Launaskrið farið
af stað, em ekki að skila sér á rétta staði.
Við erum að tala um skitinn 5-10 þúsund
kall á mánuði, að sjálfsögðu fyrir skatta.
En síðan fá hálaunamennimir sömu
prósentuhækkun, til að gæta jafnræðis, og
launin þeirra hækka um 100 þúsund kall.
Kannski er ég enn og aftur að opinbera
hvað ég er fattlaus en mér finnst eitthvað
AIIIIEMMI = GéGUEIiyi
Kannski er þetta þó ekkert slæmt eftir
allt saman. Auðmennimir em jú alltaf
að skila aftur til samfélagsins. Björgólfur
ætlar að kaupa DV bara til að leggja það
niður og bjarga okkur þannig frá þessum
vondu mönnum. Hrói höttur nútímans
rænir ekki frá þeim ríku/vondu og gefur
hinum fátæku heldur kaupir út alla
hina ríku kallana og kaupir síðan ritara
mannkynssögunnar, fjölmiðla, til að
vera viss um að hann sé skráður I hóp
góðu kallanna í hinu svart-hvíta uppgjöri
fréttainnslaga og fyrirsagna.
Jóhannes I Bónus gaf Mæðrastyrksnefnd
100.000 kr. af því að hann er svo góður.
Enginn talar um að hann græðir 100.000
kr. á meðan hann segir „hundrað þúsund
krónur". Hann gaf stöðumælapeningana
sina, skiptimyntina sem hann fann I
söfanum, hætti við að fá sér kaffi og gaf
andvirðið.
Og honum er hampað sem gjafmildinni
uppmálaðri. Þetta er eins og ef stúdent
á námslánum færi á forsíður fyrir að gefa
Rauða krossinum tvö þúsund kall. Þvíllk
hetjudáð!
Við lifum ekki í sama heimi og þeir sem
telja peningana I hillumetrum. Ég vildi
óska þess að svo efnislegir og hégómlegir
hlutir skiptu engu máli, að allir gætu setið
sáttir við sinn keipdunk, þó að sumir eigi
meira en aðrir, en við verðum að horfast I
augu við raunveruleikann. ■
s