Dýraverndarinn - 15.03.1915, Qupperneq 19

D Ý R AV ERNDARINN
15
KEYRSLUH£STARN£R.
Flestir keyrsluhestar Reykjavíkur eru ljómandi fallegir og
eigendunum til hins mesta sóma, en því miöur þó, er ekki hægt
að neita því, aö til eru hér i bænum nokkrir keyrsluhestar,
sem ekki eru eins vel feitir, eins og þeir þyrftu og ættu aö
vera. Eg hef tekið eftir nokkrum undanfarna daga, sem alls
eigi mega neitt rnissa hvaö hold snertir, og væri mjög æski-
lcgt aö eigendurnir vildu bæta við þá fóður —■ og helst minka
við þá brúkun — þar til þeir væru orðnir feitari, enda á.
mönnum, sem hafa næga vinnu, ekki að vera-slikt vorkunar-
mál, að láta vinnudýrum sínum góðan mat og nægan í té.
Þá fyrst, ef þau eru í sæmilegum holdum, er hægt að heimta
af þeitn fullkonma vinnu en f y r e k k i.
Aö brúka horaðan hest fyrir æki, er Itæöi s y n d og skömm,
og ekki einungis skönnn fyrir eigandann, heldur og skönnn
fyrir það bæjarfélag eða sveit, sem maðurinn býr í.
Vonandi verður úr þessu bætt af hlutaðeigendum hið bráð-
asta, á því er brýn þörf.
Nöfn manna í þessu sambandi ætla eg ekki að nefna að-
þessu sinni, það máske gefst tækifæri til þess síðar.
JÓH. ÖGM. ODDSSON.
SITT AF HVERJU.
Stundum hafa menn orðið þess áskynja i vetur, að keyrslu
hestar hafa runnið i spori, þegar þeir hafa verið að stritast
áfram með hlaðna vagnana; kemur það til af því, að járnin
undir þeim liafa verið orðin gengin. Slíkt er slæmt og getur
verið hættulegt. Fyrst og fremst á hesturinn miklu erfiðara
með að draga — og svo geta taugar hans reynst á því, að
ganga illa járnaður fyrir þungu æki. Þykir ykkur sjálfum ekki
slæmt að standa á hálku illa járnuðum, og ef svo er — þá bætifr
úr járningu hestanna ykkar hið bráðasta.
*
* *
„Engir aka hér eins hart um göturnar og bakaríisstrák-
arnir,“ er oft viðkvæðið hjá fólki. Það er satt, þeir aka eins
og flón og aðgæta víst lítið hvað framundan er, bara að kom-
ast áfram í fluginu — og skeyta elcki urn neinar settar reglur.