Dýraverndarinn - 15.09.1916, Blaðsíða 2

66
DÝRAVERNDARINN
G i m b a; hún sést illa á myndinni, því aö dóttirin er frek og
rySst fram fyrir. Hún er nú veturgömul og farin að finna til
sín, enda munu fáar gimbrar vera meira metfé.
En þaö var nú eiginlega G i m b a, sem myndin átti aö gera
ódauölega, og lesendur Dýraverndarans áttu aö sjá og kynnast
ofurlítiö. Hún er nú senn komin á fallanda fót, en hefur veriö
væn og vitur. Iiún fæddist 1905; mun hafa mist mömmu sína
nokkurra daga gömul og þá verið tekin í fóstur heim að Ögri
viö ísafjaröardjúp, þar sem þær Ögurmæögur búa rausnarbúi
og eru góöar viö allar skepnur. Má segja aö hún hafi aldrei
farið út fyrir túniö síöan.
Fyrsta lambið eignaöist G i m b a 1907. Síöan hefur hún
ávalt átt tvílembing, nema eitt skifti einlembing og eitt skifti
þrilembing. Það var í vor. Hún hefur nú eignast 19 lömb, og
engin afstyrmi hafa. þau veriö. Árs árlega hafa tvilembing-
arnir veriö 25—33 kr. virði. En i fyrra haust var annar þeirra
(hrútlamb) seldur á 28 k r. og 90 a u r a. Hitt var gimbur
og sett á vetur; þaö er hún, sem sést á myndinni. Vel var hún
á vetur setjandi, því að í október var hún 39 ko. aö þyngd.
G i m b a hlaut ágætt uppeldi, þó aö aldrei væri hugsaö um
aö láta hana á sýningu til verðlauna, og hún hefur lifaö góöu
lifi og viö gott atlæti. Hún hefur borgaö uppeldiö í fríðu,
og atlætiö hefur hún borgað meö trygö viö eigandann. Því
aö hún er eins vitur og hún er væn. Svo veröa flestar skepnur,
sem fólk umgengst mjög mikiö. R a g n h i 1 d u r, eigandi
G i m b u, kann margar sögur aö segja af viturleik hennar og
trygö viö sig, ef hún vildi þeim sögum á lofti halda.
KYNBÆTUR
Lengi hefur veriö rætt og ritaö um kynbætur á búpeningi,
og lítilsháttar tilraunir hafa verið geröar. En hvar er árang-
urinn? Sér þess nokkurstaðar merki, aö fjárkyn, nautgripa-
kyn eöa hrossakyn sé að batna? Nei, svo langt er ekki komiö
enn.
Hross eru orðin merkileg markaösvara hér á landi, en geta
orðið langtum meira viröi en þau eru nú, þó aö verðið þyki nú