Dýraverndarinn - 15.07.1917, Qupperneq 1

— ÞRIÐJI ÁRGANGUR —
1917. Reykjavík 15. júlí. 4. blað.
DÝRAVERNDUN
í LJÓSI KRISTINNAR TRÚAR
(Erindi flutt á útbreiðslufundi Dýraverndunarfélagsins 10. mars 1917
af síra Bjarna Jónssyni.)
Háttvirta samkoma!
Mér er mjög ljúft aS tala á þessum fundi, því að eg ann
þessu félagi, og tel mér það gleði að vera meðlimur þess.
Hér er utn menningar og líknarstarf að ræða, starf, sem á að
vera elskað af öllum þeim, er vilja sigur ltins góða.
Við lærðum í kverinu okkar, að ill meðferð á skepnum
beri vott um grimdarlegt hjartalag. Þar sem kristin fræði eru
kend, er ekki gengið fram hjá því atriöi, að benda börnunum
á að fara vel með: skepnurnár. Eg hefi oft talaö itm þetta við'
þau börn, sem eg hefi veitt fræðslu, og er eg tala hér í kvöld,
finn eg, aö það er fjarri því, að eg þurfi aö skilja prestinn
eftir heima, enda mundi mig ekki heldur langa til þess. Hverj-
um presti ætti að vera ljúft að styðja að hverju kærleiksstarfi,
og þá einnig þessu. Þeim er einnig boðið að láta sér ant um
þetta málefni. Sú bók, sem þeir ausa úr lifsins vatni, geymir
svo margar fagrar myndir, sem ætti að benda mönnum á í
dýraverndunarfélagi.
Eg sá fyrir skönnnu í unglingablaði yndæla mynd, og börn-
in voru spurð, hvað tnyndin ætti að tákna. Á rnyndinni sást
úlfur, lamb og ljón, og ennfremur drengur með saklausunr,
hreinum svip. Eg vildi, að þessi mynd væri í skólastofunu