Dýraverndarinn - 15.07.1917, Síða 4

52
DÝRAVERNDARINN
hana meö staf sínurn, kva'öst hann mundu drepa hana, ef hann
heföi sverö í hendi. En nú kemur þaö, sem margir kannast
við, þó að þeir þekki jafnvel ekki sjálfa söguna. Hann heyröi
ösnuna mæla. Þetta vita margir og brosa, eöa ypta öxlum,
og gefa sér svo alls ekki tíma til þess að grenslast eftir hvaö
asnan sagöi. En hún sagði: „Hvaö hefi eg gjört þér, er þú
hefir nú barið mig þrisvar? Er eg eigi asna þín, er þú hefir
riöiö alla þína æfi fram á þennan dag? Hefi eg nokkurn tíma
verið vön aö gjöra þér þetta?“ Þá lætur engillinn Bileam
vita, aö ef asnan heföi ekki vikið úr vegi, þá heföi Bíleam
veriö deyddur, — „en ösnuna mundi eg hafa látið lífi halda“.
Þaö brosa margir aö þessari sögu, en hún flytur margvis-
legan lærdóm. Út frá þessari sögu má tala viö börn og ung-
linga, svo aö þaö veröi þeim ógleymanlegt. Þaö væri ekki
úr vegi, aö láta börnin skrifa stíl um þetta efni: „Ef skepn-
urnar gætu talað“. Já, ef þær gætu talað, hvaö mundi þá
margur hesturinn og margur hundurinn segja? Hvað hefi
eg gjört þér? Er eg ekki hesturinn þinn? Hvers vegna hefir
þú bariö mig svo oft? Hvers vegna ætlar þú aö selja mig og
láta aðra berja mig, þegar eg er búinn að þjóna þér svo
lengi?“ Er ekki eins og vér höfum heyrt margar skepnur
tala? Höfum vér ekki á svip þeirra séö ánægju þeirra og sorg?
£g vil benda mönnum á bók, sem leyfir dýrunum að taka til
máls. Bókin er eftir sænsku skáldkonuna Selmu Lagerlöf og
heitir: „Nils Holgerson underbare resa genom Sverige." Það
væri skemtilegt aö eiga samskonar bók á íslensku, svo aö
börnin væru snemma handgengin þvi, sem lífsanda dregur, hefði
opiö auga og eyra fyrir því, sem landið okkar hefir að geyma.
Viö eigum ekki aö láta hið andlega veröa á eftir hinu tím-
anlega, viö eigum aö láta hiö sanna jafnvægi haldast. Þegar
svo er til oröa tekið: „Eins og hindin, sem þráir vatnslindir,
jrnáir sál mín j)ig, ó guð“, þá er auövitaö aöalatriðið
hér þráin eftir guði. En kennarar og foreldrar verða líka aö
vekja eftirtekt barnanna á sjálfri myndinni og skýra hana
meö dæmum, og þá verður það sem myndin táknar, enn ljós-
ara. Athugulir menn sjá hindina hlaupa og leita eftir vatni,
og j)á vakna góöar tilfinningar í brjósti þeirra, og þess er
óskaö, aö hún nái vatninu. Þá gleöjumst viö, eins og j)egar