Dýraverndarinn - 15.07.1917, Síða 9

DÝRAVERNDARINN
57
anir stjórnarvalda, nreöan almenningsálitiö þolir unrtalslaust
svona sveitabúskap, svona meöferö búpenings? Vitanega ekki
neitt.
Hugsunarhátturinn þarf aö breytast. Óvíst aö allir skilji aö
það sé s k a ö i aö fara illa með búpening sinn; en öllum þarf
aö skiljast, aö þaö er „bæöi skörnrn og skaði“. Þá en fyr ekki
hverfur þessi ósómi úr sögunni.
Hvaö oft hefur veriö sagt: „Bóndi er bústólpi, bú er land-
stólpi.“ Bóndi, senr sveltir skepnurna.r sem búiö á aö lifa af,
er ekki bústólpi, heldur búskussi. Og bú, sem heídur líftórunni
í gagnslausum skepnum af hor, er ekki landstólpi, heldur land-
plága.
Tveir bændur — annar úr Árnessýslu, hinn úr Rangárvalla-
sýslu — eru undir ákæru fyrir brúkun þróttlausra hesta af hor.
Enginn efi er á því, aö þeir veröa dæmdir til fjárútláta. Þaö
er nýlunda. Dýraverndunarfélagiö kæröi; þaö gat ekki annað;
heföi að öörum kosti vanrækt skyldu sína. En það er allra
síst tilgangur þess félagsskapar, aö fá menn dæmda til útláta,
heldur sá, að opna augu manna fyrir því, hvílíkur ósómi þaö
er, aö fara illa með skepnur, og með því breyta hugsunarhætti,
sem er skaðlegur fyrir bændurna sjálfa, og til skammar fyrir
þá þjóö, sem að ööru leyti á heimtingu á því, aö vera talin
meö siðuöum þjóöum.
Ýmislegt var rætt á Sambandsþingi búnaöarfélaganna, og
heyrðum vér minst af því. Eitt máliö, sem ekki var rætt, en
sem þörf heföi veriö' aö ræöa, er h o r i n n. —
LJÓTUR SIÐUR
er þaö, aö hrekkja og styggja fugla i hreiörum. Foreklrar
áminna börn um að gera þaö ekki. Lestrarbækur barnanna
vara viö því, og kennararnir reyna aö gera börnunum skiljan-
legt, hve ljótt þetta er; sýna þeim fram á, að i raun og veru
sé þetta engin ánægja fyrir nokkurt barn, en baki fuglunum
mikla sorg.