Dýraverndarinn - 01.02.1978, Qupperneq 25

Skýrsla Dýraverndunarfélags Akureyrar 1977
Starfsemi Dýraverndunarfélags
Akureyrar á árinu 1977, var svipuð
og áður, þ. e. að reynt var að vinna
að velferð dýranna, að fremsta
megni, m. a. með því að sinna
þeim umkvörtunum sem til okkar
komu, frá ýmsum aðilum, um að
þörf væri á eftirliti um meðferð
hinna ýmsu dýra. Var þar helst um
að ræða kanínur og fleiri smádýr,
sem börn og unglingar taka að sér,
og stundum vill verða misbrestur
á, að hugsað sé nógu vel um, þegar
þau hafa haft þessi dýr nokkurn
tíma. Það er svo líka staðreynd, að
oft koma þessar umkvartanir frá
fólki, af ókunnugleika hjá því, hvað
þessi dýr þurfa helst með, og sem
betur ferð eru það margir ungling-
ar sem hugsa ágætlega um þessi dýr
sín.
Lítið hefur verið um það á ár-
inu, að kvartanir kæmu um illa
meðferð á stærri dýrum, þó hafa
komið nokkrar kvartanir um, að
útigangshross hefðu ekkert að eta.
Höfum við, að sjálfsögðu, athugað
þetta, oft með aðstoð þeirra sem vit
hafa á þessu, hefur þá stundum
komið í ljós, að þar hefur verið um
ókunnugleika og eða vanþekkingu
að ræða. Hins vegar er því ekki að
leyna, að mjög væri æskilegt, að
margir eigendur þessara dýra hugs-
uðu betur um þau, og þá jafnvel
ekki síður að sumri eða hausti
þegar dýr eru geymd í girðingum
og allur gróður uppurinn. Þessu
munum við reyna að fylgjast betur
með í framtíðinni, og þá að sjálf-
DÝRAVERNDARINN
sögðu reyna að beita áhrifum okk-
ar, eftir því sem geta og heimildir
leyfa.
Eins og að líkum lætur, þar sem
hundahald er leyft, er talsvert af
hundum hér í bænum, og yfirleitt
hygg ég, að vel sé hugsað um þá,
þó að sjálfsögðu séu alltaf til ein-
hverjar undantekningar. Reglu-
gerðin um hundahald hér er nokk-
uð ströng og yfirleitt mun farið
eftir henni, þó eru það sjálfsagt
einhverjir sem ekki láta skrá hunda
sína, til að losna við að greiða
hundaskattinn og tryggingargjöld-
in, en skatturinn er kr. 10.000 og
tryggingargjöldin um kr. 2.500 á
ári. Þó hygg ég að ekki sé mikið
um það.
Að sjálfsögðu er hér, eins og
annars staðar, talsvert mikið af
köttum, og held ég að vel sé farið
með þá, og hjá sumum er það alveg
til fyrirmyndar, eins og t. d. þeir
sem sleppa þeim ekki út nema í
bandi, en þess hef ég orðið var
hér, þó ég búist við að það sé ekki
almennt, sem væri mjög gott, því
alltaf eru nokkur brögð að því, að
kettir villast frá heimilum sínum,
eða strjúka og lenda þá í slæmum
félagsskap, og leggjast út, og hálf-
gerð vandræði hljótast af.
Þá höfum við alltaf öðru hverju
sent blöðum bæjarins hvatningar
til allra um að sýna öllum dýrum og
fuglum fyllstu tillitssemi í allri um-
gengni, og til ökumanna og ann-
arra vegfarenda, að gæta fyllstu
varúðar á vegunum gagnvart dýrum
og fuglum. Ég hygg, að þetta hafi
yfirleitt borið góðan árangur, en
blöðin eru okkur mjög vinsamleg
og birta allt það sem við biðjum
þau um og fyrir það erum við mjög
þakklát. - Ég held, að það sé tví-
mælalaust þó nokkuð aðhald fyrir
hinn almenna borgara að vita um,
að það er starfandi dýraverndunar-
félag á staðnum, sem lætur sig
miklu skipta alla meðferð og um-
gengni við dýr og fugla.
Um annað félagsstarf hjá okkur
er ekki mikið að segja. Lítið þýðir
að hafa almenna fundi, því fólk
sækir yfirleitt ekki fundi nú til
dags, nema eitthvað sérstakt sé,
svo sem launakröfur og þessháttar,
þó held ég að kvenfélögin séu hér
undantekning.
Skráðir félagar hjá okkur eru
núna 60, og er það aðeins aukning
frá fyrra ári. Aðalfundur var hald-
inn 27. febrúar 1977 og eftir beiðni
okkar mætti formaður Dýravernd-
unarsambandsins, Jórunn Sören-
sen, sem flutti þar ágætt erindi
um allt starf S.D.Í., svo og um dýra-
verndina í landinu. Erum við henni
mjög þakklát fyrir, að hún skyldi
geta komið því við, að heimsækja
okkur, og er það alveg víst, að
nauðsynlegt er, að formaðurinn eða
annar úr stjórn sambandsins, geti
verið árlega á fundum hjá þeim
félögum sem starfandi eru, svo og
heimsækja trúnaðarmennina, eftir
því sem tök væru á. Á aðalfundin-
um var einróma samþykkt, að
styrkja það ágæta málgagn okkar -
25