Dýraverndarinn - 01.02.1978, Blaðsíða 26

Dýraverndarann — með 50 þúsund
króna framlagi úr félagssjóði, sem
lítinn þakklætisvott fyrir að geta
haldið áfram útgáfu blaðsins við
þær mjög svo kostnaðarsömu og
erfiðu aðstæður sem nú eru með
blaðaútgáfu hér á landi. Jafnframt
vil ég lýsa ánægu minni með allan
frágang og efni blaðsins, sem er til
fyrirmyndar, og þeim sem um út-
gáfuna sjá til mikils sóma.
Þá hafa verið haldnir nokkrir
stjórnarfundir, auk þess sem stjórn-
armenn hafa alltaf mikið samband
sín á milli, í síma eða persónulega,
ef um eitthvert sérstakt mál er um
að fjalla.
Þá sá stjórnin um sölu merkjanna
á „Degi dýranna", og gekk það vel,
þó við hefðum óskað að enn meira
hefði selst, en yfirleitt var sölufólki
okkar tekið mjög vel, sem sýnir
velvilja almennings til þeirra mál-
efna sem sambandið berst fyrir.
Alls seldust hér 781 merki og voru
nettótekjurnar kr. 62.600. Þá sáum
við um sölu á jólakortum fyrir
„Sólskríkjusjóðinn" og seldust öll
kort sem við fengum send, og varð
nettósalan kr. 14.000. Þá hef ég til
sölu minningarkort S.D.Í., en varla
er hægt að búast við mikilli sölu í
heimahúsum, þó seldi ég eða réttara
sagt komu inn fyrir send samúðar-
kort kr. 7.000. Þau eru einnig til
sölu í bókabúð í miðbænum, en
lítið hefur selst þar.
Ég hygg, að þetta sé það helsta
sem ég hefi að segja frá, um starf-
semi Dýraverndunarfélags Akureyr-
ar á liðnu ári.
Að lokum vil ég segja, að við
teljum mikla þörf á að flýtt verði
sem allra mest endurskoðun á Dýra-
verndunarlögunum, og þar verði
mikið hert á viðurlögum um illa
meðferð á dýrum, hvort sem það
eru tamin húsdýr eða villt dýr, og
mjög sé dregið úr eða helst af öliu
bannað með öllu að skjóta eða
drepa á annan hátt, marga þá fugla
eða þau dýr, sem hætta er á að út-
rýmist með öllu á næstu áratugum.
Einnig yrði þar ákveðið hvernig
skuli aflífa dýr, og þess gætt að það
sé ávallt á sem mannúðlegastan
hátt. Þá verði og mjög hert allt
eftirlit um meðferð dýra, og fylgst
með að lög um dýravernd séu hald-
in, en þau séu ekki „dautt pappírs-
plagg", sem margir geri að skyldu
sinni að brjóta, eða „hundsa" eins
og því miður hefur borið of mikið
á, að sé gert nú og hafi verið gert
alltaf síðan lögin voru sett.
Þá viljum við lýsa yfir ánægju
okkar yfir, að nú skuli vera hafin
starfsemi Dýraspítalans, með því að
opna þar „Hjálparstöð dýranna",
jafnframt sem við vonum að full-
kominn rekstur spítalans geti haf-
ist sem allra fyrst. Við hörmum
líka þá óskiljanlegu afstöðu sem
yfirdýralæknir hefur tekið í sam-
bandi við það að fá erlendan dýra-
lækni að spítalanum á meðan ekki
fást íslenskir dýralæknar þar til
starfa. Þessi afstaða þessa manns er
svo óskiljanleg með öllu gagnvart
dýraspítalanum, að varla er hægt að
finna orð yfir það, og þetta skuli
vera sá aðili sem m. a. á að gæta
þess, að vel sé farið með dýrin á
allan hátt, sem sé málleysingjunum
sé sýnd mannúð.
Það er sannarlega þakkarvert, að
stjórn Dýraspítalans skuli hafa tek-
ið þá ákvörðun að stíga þetta spor,
og ég er viss um, að það á eftir að
sýna nauðsynina á að hafa hér dýra-
spítala. Ég trúi því, að hin unga,
vökula og áhugasama dýrahjúkrun-
arkonu, Sigfríð Þórisdóttir, á eftir
að hjálpa mörgum dýrum, því ég
hef lítillega kynnst dugnaði hennar
og áhuga, þá er hún kom hingað á
liðnu hausti, til að snyrta og klippa
hunda og gefa ráðleggingar um
meðferð heimilisdýra, en þar var á
ferð manneskja sem kunni vel til
verka.
Að endingu vil ég svo af heil-
um huga þakka formanni S.D.Í.,
Jórunni Sörensen, fyrir sérlega
mikla og ánægjulega samvinnu og
vona ég að dýraverndunarsamtökin
fái að njóta hennar ágætu starfs-
krafta sem allra lengst.
Maríus Helgason.
26
DÝRAVERNDARINN