Heimir : söngmálablað - 01.10.1936, Blaðsíða 18

96
Baldur Andrésson
ið um heimildir. Tvísöngslögin eru höfð út aí' fyrir sig
og sömuleiðis rímnalögin. Er ritaður vandaður inngang-
ur að tvísöngslögunum og einnig að rímnalögunum.
Eins og gefur að skilja, þá er liægt að henda á ýmsa
galla á þessu stórvirki höfundarins, t. d. leikur vafi á
því, livort sum lögin í bókinni séu íslenzk að uppruna
o. fl. Þegar á það er iitið, að eftir miðja 19. öld og
laust áður en séra Bjarni tók að safna íslenzkum þjóð-
lögum, höfðu aðeins verið gefin út 16 íslenzk þjóðlög
— og allir voru það útlendingar, sem það höfðu gert —
þá getur hver maður gert sér ljóst, live mikill sá þjóð-
lagaauður er, sem hann með hók sinni hefir varðveitt
frá gleymsku og glölun, en i bókinni eru, eins og áður
er tekið fram, um 500 þjóðlög, sem liann hefir skrifað
niður eftir ýmsu fólki, og flest þeirra voru að falla í
gleymsku og urðu að þoka fyrir erlendum lögum, sem
þá voru að ryðja sér til rúms hér á landi og þjóðin
gleypti við. —
Ég lilfæri hér niðurlagsorð höfundarins í bókinni:
„Og lýk ég hér við það starl', er verið liefir mér hið
kærasta starf al' öllu því; eý ég liefi tekið mér f'yrir
liéndur. Hamingjan gefi það, að þetta safn megi vera
þjóð minni til ánægju, gagns og sóma.“
Ég þekki ekki séra Bjarna Þorsteinsson nema í sjón.
Maðurinn er glæsilegur og gáfulegur og liygg ég að
hver maður, sem hann lítur, geti séð, að þar fer maður,
sem er vel á sig kominn bæði til sálar og líkama. Vin-
ur lians einn, sem liefir þekkt hann allan þann tima,
sem hann hefir verið prestur á Siglufirði, liefir lýst
lionum þannig: „Það mætti ætla, að mér væri það lélt-
ur leikur, að lýsa þessum manni. En svo er þó ekki,
þótt kynning okkar sé orðin þelta löng og náin. Mað-
urinn er sem sé allra manna dulaslur i skapi, og lians
innsta eðli er flestum, nema hans allra nánustu, sem