Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Qupperneq 15

C. E. Darmstad: Hvernig á að œfa karlakórslag? 9
HVERNIG Á A Ð ÆFA
KARLAKÓRSLAG?
E F TIR C. E. D A R M S T A D,
AÐALTÓNLISTARSTJÓRA.
Þetla mál hefir verið mikið ræll og umdeilt bæði hér
og annarstaðar. ITér á eftir verður því lýst frá mínu
sjónarmiði.
Það er margt, sem söngstjórinn verður að kynna sér,
áður en hann byrjar að raddæfa kórlag. Fyrst og fremst
er það svipur lagsins og efni. Hann verður að liyggja að,
hvort lagið fellur vel að textanum, eða hvort það er sam-
ið eftir sérstökum hljóðfallshundnum liætti, sem taka
verður (illit til, t. d. menúett, vals o. s. frv. Ef svo skyldi
vera, vcrður söngstjórinn vitanlega að leggja aðalálierzl-
una á laghátlinn, en. ekki textann, eins og því miður oft
vill hrenna við. Þar með er ekld sagt, að textinn sé gerð-
ur að óverulegu aukaatriði. Textinn getur náð rétti sín-
um fvrir því, þótl ekki sé það á kostnað hljóðfallsins.
Það má nefna sem dæmi til viðvörunar, hvernig Bell-
manslög samin i menúeltstil eru oft sungin. Hve oft er
t. d. Opp Amaryllis sungið þannig, að hvorki hraði né
hrynjandi menúettsins nýtur sín. Þetta ættu söngstjórar
og lútsöngvarar að gera sér ljóst, þegar þeir fara með
BellmansJög. Belhnan var ekki knæpuskéld, heldur er
hann í Ijóðum sinum og lögum fulltrúi glaðværðar og
léttúðgrar fegurðar rókokóaldarinnar.
Þegar söngstjórinn hefir gert sér grein fyrir hljóðfalls-
einkennum lagsins, ber honum að laka textann til at-
hans eigi enn eftir að aukast og margfaldast, og að starf
hans verði enn langt, og megi verða þjóðinni til ham-
iugju og heilla.