Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Síða 28

22 Guðl. Rósinkrans
S Ö N G F Ö R
S Æ N S K A S T Ú D E N T A K Ó R S I S.
EFTJR G V fí L. RÓSINKRANZ.
Einn merkasti atlmrður í sönglistarlífi liér á landi á
síðastliðnu ári og jafnvel mörgum árum, er án efa koma
sænska stúdentakórsins „Stockliolms studentsángare-
förbund“ liingað í fyrrasumar. Það var kraftur og fjör i
þessum friða flokki þegar hann söng söngkveðju sína og
þjóðsöng vom um leið og landfestar voru bundnar. Súldin
og rigningin liafði engin áhrif, þeir sungu eins og það væri
glaða sólskin og álieyrendurnir, sem stóðu bullvotir á upp-
fyllingunni gleymdu rigningunni, þeim hlýnaði um lijarta-
ræturnar og vináttuböndin milli íslendinganna og þessara
sænsku söngfugla voru hnýtt um leið og landfestamar.
Það var festa, láræði og fjör í söng þessara manna, mikiu
meira fjör og fylling en við eigum að venjast hér, þótt við
liinsvegar séum vanir fallegum og fáguðum söng. Það
var þetta eðlilega, látlausa og þróttmikla fjör, sem ein-
kenndi allan söng kórsins. og fyrir það var hann bæði mér
og öðrum sérlega kærkominn.
Söngur þeirra bar mcð sér ýms beztu einkenni sænskr-
ar menningar, og mennirnir sjálfir, með hinni frjáls-
mannlegu og fáguðu framkomu, voru hinir ágætustu
fulltrúar fyrir hinar vel menntu, dugmiklu og glæsilegu
sænsku þjóð.
Það var þægileg tilbreytni að fá heimsókn þessa ágæta
kórs, enda sýndu áheyrendumir, að þeir kunnu að meta
hann, með því að fylla stærsta samkomusal bæjarins
mörgum sinnum, og með þvi að láta ánægju sina svó
ótvírætt i ljós, sem þeir gerðu. En bezt sást, hve mikilla
vinsælda ]>essir ágætu söngmenn höfðu aflað sér, þegar
þeir fóru og um 5 þúsundir manna, einn sá mesti mann-
fjöldi, sem nokkurntíma hefir safnast saman á einn stað
í Reykjavík, komu á uppfyllinguna til þess að kveðja þá