Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Side 29

Söngför
23
og láta í ljósi þakklæli sitt. Það er óliætt að segja, að eng-
inn flokkur, scm liingað hefir komið, hafi náð shkum vin-
sældum; og við sem fengum tækifæri lil þess að kynnast
kórnuin, munum alltaf ininnast komu hans með sérslakri
gleði. Af ummælum söngmannanna sjálfra verður heldur
ekki annað séð, en að þeir hafi verið ánægðir yfir komu
sinni hingað. Sem vott um það læt eg hér fylgja kafla úr
grein, sem einn af stúdentunum hefir skrifað um ferðina
hingað, í stúdentablaðið Gaudeamus:
„Við höfðum að vísu gert okkur miklar vonir um ís-
land og vistina þar, en allt sem við fengum að sjá þar og
uþplifa var langt yfir allar vonir. Við vissum að landið
var eyðilegt og lirjóstrugt, en við liöfðum ekki getað gert
okkur hugmynd um hin víðáttumiklu og stórfenglegu
hraun, ekki hina undurfögru náttúru, himinbláu snævi-
þöktu fjöll og fjölbreyttu blæbrigði. Við vissum að íslend-
ingar eru náskyldir oltkur, og að hugðarefni þeirra og
hugsanir eru líkar okkar, en hinar lijartanlegu og rausn-
arlegu viðtökur, sem við fengum, voru grípandi. Okkur lá
við að spyrja: „Hvað höfurn við gert svo við verðskuldum
slikar móttökur?“ Við vissum, að Islendingarnir hafa
mikinn áliuga fvrir Svíþjóð, sænskum bókmenntum og
sænskri músik, en þegar við komumst að raun um að nær
því allir, sem við kynntumst, gátu sungið Glunta og fjölda
Belhnannsöngva og ýmsar af vísum Fridu, þá skömmuð-
umst við okkar fyrir kunnáttuleysi okkar í íslenzkum
ljóðum.“ ,
Höfundurinn lýsir síðan Sænsku vikunni og segir með-
al annars: „á kvöldin voru oftast samsöngvar fyrir fullu
húsi og lirifnum álieyrendum og veizlur og dansleikir á
eftir, með eðlilegum og vingjarnlegum blæ, sem knýtti
okkur traustum vináttuböndum við hina kæru frændur
\ora, svo okkur fanst við vera orðnir hluti í einni stórri
fjölskyldu.“ Hann lýsir síðan hvernig gistingum þeirra
var fyrirskipað, að þeir liafi búið i nýtizku stúdentabústað,
en matast lijá ýmsum fjölskyldum, og sökum þess liafi