Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Síða 37

Edward Gricg 31
eða hann samdi verkin i anda þjóðlaganna, þannig að
auðheyrt er, að þau eru af norsku bergi brotin.
Um baustið 1866 dó Nordraak i Berlín, aðeins 24
ára gamall, úr berklum. Grieg samdi sorgarslaginn i
a-moll til minningar um bann. Sorgarslagui'inn er
þrunginn dimmum hljómum og nístandi mishljómum,
en i honum er bjartur kafli, minningar um liðna daga,
bjartar samverustundir. Sorgarslaginn hafði Grieg á-
vallt með sér á ferðum sínum. Hann vissi, að líf lians
Jiékk í bláþræði, og lcvaðst liann vilja láta spila lagið
yfir sér látnum. Það var og gert.
Osló.
Árið 1866 settist Grieg að í Osló og bjó þar næstu
8 árin. Hann gerðist þar söngstjóri og hljómsveitarstjóri
og kenndi auk þess píanóspil. Um þessar mundir
(1867) kvæntist hann frænku sinni Ninu Hagerup, sem
hann Jiafði kynnst i Kaupmannahöfn. Hún var bæði
fögur og gáfuð og auk þess ágæt söngkona. Mest þótti
lienni varið í lög eftir Grieg frænda sinn, og söng hún
þau öllum betur. Eklci þótti móður hennar ráðahagur-
inn góður, og er sagt, að henni bafi brugðið í brún, er
bún frétti trúlofun dóttur sinnar, og sagt: „Hann er
ekkert, á eklíert til, og semur lög, sem enginn vill heyra.“
Nokkuð var liæft í þessu, því aðeins tvö einlölc böfðu
selst af fyrstu sönglögum Griegs. En svo samdi liann
sönglagið „Ég elska þig“ (Min tankes tanke ene du
er vorden, du er mit hjertes förste kjærlighet“) og sýndi
unnustu sinni, og l)rátt var þetta lag á allra vörum.
Þá var sagt við gömlu konuna: „Sjáðu til! Hann verð-
ur heimsfrægur!“
Mikilli mótspyrnu sætli Grieg í Osló. í músiklifinu
þar rikti þröngsýni, klíkuskapur og öfund. Af söng-
æfingum var skrópað, en á samsöngvana mættu allir
með tölu, og þá vildu allir standa fremstir. Mæðurnar
kvörtuðu yfir því, að dætur þeirra væru látnar standa