Nýja stúdentablaðið - 19.12.1933, Blaðsíða 4

4
NÝJA STÚDENTABLAÐIÐ
1933
inn hafa viljað eigna sér Ivrist, öðrum flokkum fremur,
og nota sem kosningabeitu. I kosningum hefir verið lögð
álierzla á J)að, að frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins
væru kristilcgir og trúaðir menn, en andstæðingarnir trú-
litlir eða trúlausir. Alþýðuflokkurinn lá lengi undir ámæli
fyrir trúleysi, en ekki verður annað sagt, en flokkurinn
liafi hreinsað sig af þeim áburði.
I sumar, 17. ágúst, kom t. d. grein i AlJ)ýðublaðinu, þar
sem leitast var við að færa rök að því, að jafnaðarstefnan
og kristindómurinn vildu ])að sama. 30. ágúst komu og
i blaðinu minningarljóð, er enduðu svo:
„Þú ert oss athvarf, upprisan og lífið,
ógnir því dauðans hverfa og sorgarkifið“.
Þetta hefði eins getað staðið i Sálmabókinni eða Ljós-
beranum.
Það er sýnt af þessu, að ástæðulaust er að bregða Al-
þýðuflokknum um trúleysi. Ilinsvegar var Karl Marx guð-
leysingi, en hann var líka sósialisti en ekki alþýðuflokks-
maður.
Það, sem islenzk alþýða þarf að eignast trú á, cr hvorki
„kraftur frá hæðum“ né „upprisan og lifið“ eftir dauðann,
heldur trúin á sinn eigin samtakamátt. Og það, sem leyst
getur vandamál nútímans er hvorki Oxfordhreyfingin né
aðrar trúarbábiljur, heldur kollvörpun auðvaldsskipulags-
ins. Þær þrengingar, scm nú ganga jTfir auðvaldsbeiminn,
eiga ekki rót sína í vélaverkum Djöfulsins, heldur mót-
setningum auðvaldsskipulagsins, J)ær eru dauðateygjur
þess um leið og þær eru fæðingaliriðir hins nýja skipu-
lags, ski])ulags kommúnismans.
Sölvi H. Blöndal.
Ðlaðamennska nazista
„Kanzlarinn lagöi sérstaka úherzlu á l>aö, að mennirn-
ir, sem nú stjórnuðii Þýzkalandi, væru heiðursmenn".
(Þýzk frásögn um útvarpsræðu ffitlcrs, eftir
úrsögn Þýzkalands úr ÞjóSabandalaginu).
Einn þessara heiðursmanna, Julius Streicher, gefur út
blað í Núrnberg, er „Stúrmer“ beitir. Streicher er hátt-
settur emhættismaður og má hlað lians ])ví teljast opin-
bert málgagn nazista. Til þess að kynna mönnum hug-
myndir nazista um drengskap og beiður, skiilu birtar bér
nokkrar klausur úr blaði þessu.
Á 1. síðu 30. tölubl. „Stúrmer", júli 1933, stendur þessi
fyrirsögn með feitu letri: „Dauði gyðingurinn“, og undir-
fyrirsögn: „Fritz Rosenfelder er svo skynsamur að hengja
sig“.
Fritz Rosenfelder var í mörg ár formaður fimleikafé-
lags í Cannstadt. Þegar „þjóðin vaknaði" var hann rek-
inn frá og tók sér það svo nærri, að hann framdi sjálfs-
morð, eða eins'og „Stúrmer“ segir, „hvarf til liallar Abra-
hams“. Síðan segir blaðið:
„Hvernig hann dó, vitum við ekki; hann hefir sennilega hengt
sig. í sínum frábæra gyðinglega harnaskap, lét hann eftir sig
kveðjubréf, til ])ess að vekja athygli. ÞaS er svona: „Kæru vinir!
Þetta er mín hinzta kveðja. Þýzkur gyðingur gat ekki fengið
það af sér að lifa, vitandi það, að hann var talinn föðurlands-
svikari, af þeirri hreyfingu, sem hið þjóðlega Þýzkaland væntir
lausnar af. Ég fer héðan án haturs og gremju. Innileg ósk gagn-
tekur mig: Bara að skynsemin haldi innreið sína aftur. Þar sem
mér, þangað til, er ekkert starf mögulegt, sem ég gæti fellt mig
við, reyni ég með sjálfviljugum dauða minum að ýta við min-
um kristilegu vinum. Þið getið af þessu verki minu séð, hvern-
ig komið er fyrir þýzkum gyðingum. Hve miklu fremur hefði ég
kosið að deyja fyrir föðurlandið. Syrgið ekki, heldur reynið að
fræða, og hjálpa sannleikanum til sigurs. Þannig vottið þið mér
mestan heiður. Ykkar Fritz“.“
Og um ])etta plagg, sem komið gæti út tárunum á
mannætu, segir „Stúrmer":
„Ef gyðingurinn Fritz Rosenfelder hefir haldið, að hann með
þessu gæti breytt hug Þjóðverja til hins gyðinglega kynstofns,
þá hefir hann dáið 1 i 1 einkis. En við gleðjumst yfir honum, og
við hefðum ekkert á móti því, að lcynsystkini hans færu eins að.
Þá hefði í raun og veru „skynsemin haldið innreið sina aftur“
í Þýzkalandi. Og gyðingamálið væri leyst á einfaldan og frið-
saman hátt. Við værum þá reiðubúnir til að veita hinum látnu
síðustu fylgd og skjóta þrem dynjandi skotum upp i loftið,
Jahve til dýrðar“.
Á 2. síðu stendur þessi klausa:
„Nú er svo komið, að gyðingabörn saurga ekki framar neitt
])ýzkt barnaheimili, en ef svo færi að gyðingur villtist inn á slíkt
heimili, þá kastið honum tafarlaust út. Einhver bóndi hefir ef-
laust rúm í svínastíu, þar getur gyðingurinn sofið. Þá er hann
meðal jafningja“.
Á sömu síðu er sagt frá þvi, að nokkrir ungir strákar
hafi tekið eggin úr storkshreiðri og sett gæsaregg í stað-
inn. Þegar ungarnir komu úr eggjunum, flaug karlstork-
urinn í burtu og sótti fimmtán aðra storka og drápu þeir
kvenstorkinn og gæsarungana. Af þessu dregur Stúmer
lærdóma sína:
„Það kynflokkseðli, sem býr í hverju dýri, hvatti storkana til
að drepa þá, sem saurgað höfðu hreiðrið. Ef eðli þessara dýra
hyggi í þýzkum konum, stúlkum og foreldrum, kæmi það ekki
fyrir að gyðingar saurguðu hreiður þeirra. Það er tími til kom-
inn, að þýzka þjóðin setji sér lög, sem taka eins hart á kynspill-
um, og storkarnir á kvenstorkinum og afkvæmum hans“.
Til þess, að þýzka þjóðin taki storkana sem fyrst sér til
fyrirmyndar, koma nú níu dálkar af binum viðbjóðsleg-
ustu einkamálauppljóstrunum. Á 4. síðu stendur t. d.:
„Berta Miele, Altstrasze, Göppingen, 19 ára gömul, hefir mök
við gyðinginn Riese. Þar eð einn gyðingur nægir henni ekki, á
hún einnig vingott við gyðinginn Guggenheim. Hún sést oft á
nóttunni standa með öðrum hvorum gyðingnum í dimmum húsá-
skotum. Hún getur sjálf gert sér i hugarlund, hvernig fara muni
fyrir þeim, ef þau verða oftar staðin að þessu“.
Eða þetta:
„í Adlerstrasze 31, Núrnberg, hefir gyðingurinn Ernst Arn-
stein, eigandi firmans Wellhöfer & Co„ Zirndorf, ríkmannlega
ibúð. Hann sést oft við hlið þýzkra stúlkna. Ein þeirra kvenna,
sem gleymt hafa kynstofni sínum, og enn þykir heiður að ])vi,
að eiga vingott við gyðinga, er Inge Manger, Regenburgerstrasze
144, Núrnberg. Hún er svo ósvífin að láta sjá sig með gyðing-
um á opinberum veitingastöðum“.
Þetta ætti að nægja i bráðina. Það gefur dálitla bug-
mynd uni blaðamennskuna i „þriðja rikinu“.