Hlín - 01.01.1930, Qupperneq 25

Hlín
23
það milli skóla og heimila að vekja sannleiksást barn-
anna. Jeg skil ekki í þeim kennurum, sem afsegja að
kenna kristin fræði í skóla sínum, engin námsgrein
gefur þó jafn oft tækifæri til að minna barnið á, hvers
virði kristilegar og borgaralegar dygðir eru eins og
einmitt sú námsgrein.
Það er ekki nóg, að kennararnir komi heim til for-
eldranna. Það er ekki nóg, að foreldrarnir kynnist
fræðslunni einungis af sögusögn barnsins og kennar-
ans. Aðscindendur barncmna þurfa sem flestir að kynn-
ast fræðslunni sjálfir persónulega. Ekkert mundi bæta
skólana eins, ekkert verða áhrifameira til að uppræta
misskilning og auka skilning á skólanum og starfi hans
eins og einmitt það, að bein samvinna kæmist á, og
helst að ábyrgðin hvíldi að nokkru leyti á foreldrum
eða fulltrúum þeirra.
Þótt kennarinn komi á heimilin og hann haldi for-
eldrafundi, eru aðstandendur ófróðir um daglegt skóla-
lif barnsins og fræðslu eftir sem áður. Því er svo mikil
þörf á því að fá foreldrana með inn í starfsemi skól-
anna. Vitanlega hefur sú líka verið tilætlunin með
kosningu fræðslunefnda, að þær kyntust kenslunni per-
sónulega og væru ráðanautar kennaranna, en það mun
ekki fátítt, að skóla- og fræðslunefndir hafi verið þrá-
beðnar að koma í skólann og hlusta á kensluna, en hafa
ekki fengist til þess, svo þar er lítils styrks að vænta.
Ef það hefur tekist að vekja áhuga fyrir starfi
skólans á foreldrafundum, þá kemur það af sjálfu sjer,
að foreldrarnir vilja fylgjast með skólastarfinu, og það
geta þeir best með því að kjósa úr sínum flokki 2—3
menn fyrir hverja deild, sem skuldbinda sig til að heim-
sækja skólann að minsta kosti þrisvar sinnum í mán-
uði, hlusta á kensluna, og sjá hvernig dagleg störf
fara fram. Fulltrúar þessir hafa svo fundi með sjer
eftir þörfum, og láta álit sitt og tillögur í ljós við kenn-