Hlín - 01.01.1930, Síða 71

Hlln
69
Má nserrt g-eta, að þessi tilhögun var í alla staði óhent-
ug. Bændurnir höfðu vinnu hennar á sumrin, en fóðr-
uðu gripi hennar á vetrum og gerðu þeir það einnig
sína vikuna hvor. Verst var það vegna kýrinnar, sem
aldrei vandist heyjaskiftunum, og mjólkaði því ekki
hálfa nyt! — Ragnheiður var góður vefari. Þessi ár á
Gilsá varð hún að hafa vefstól sinn út í skemmu og óf
þar. Fennti þar inn í hríðum. En þarna sat hún og óf,
og batt feld á herðar sjer, er mest var frostið, og sak-
aði þá ekki, þó næddi inn með hurðinni. — Ragnheiður
var mjög merk kona og skörungur. Er skaði að ekki
hefur verið rituð æfisaga hennar. — Hún giftist síð-
ar Magnúsi presti Bergssyni að Kirkjubæ í Hróars-
tungu, síðar að Eydölum. Lágu til þess einkennileg at-
vik. Frá Gilsá fór Ragnh. að Kirkjubólsseli í Stöðvar-
firði og varð ráðskona hjá mági sínum, Eiríki, er átt
hafði Kristínu systur hennar. Eitt árið, sem hún var á
Kirkjubólsseli, ferðaðist Eiríkur Magnússon frá Cam-
bridge um Austfjörðu með enskum fræðimanni. Dvöldu
þeir tíma um sumarið á Kirkjubólsseli. Þar kyntist Ei-
ríkur Ragnh., og er sagt að hann hafi ráðlagt föður
sínum, er þá var prestur að Kirkjubæ, að biðja henn-
ar fyrir konu, en sr. Magnús var ’pá tkk jumaður. Gift-
ist hann Ragnheiði árið 1864. Var mikið í ráðist fyrl;
hana, að verða stjúpa margra gáfaðra og skapstórra
barna, en hún vann þann sigur að eignast ást og virð-
ingu þeirra allra. Mörgum árum áður hafði Ragnheiði
dreymt fyrir þessari giftingu sinni. Hún var þá á
Gilsá. Þóttist hún vera að þvo þvott út við læk. Þykir
henni þá sr. Magnús koma og rjetta sjer hring yfir
lækinn. Hann var þá kvæntur fyrri konu sinni, er
Ragnheiði dreymdi draum þenna, og hugði hún hann
fjarstæðu eina.
Jeg sá þessa konu í tvö skifti, er jeg var barn. Það
var seinustu árin, sem hún lifði. Hún var þá á Gilsár-