Sumarblómið - 01.01.1921, Síða 14

12
Sumarblómið
undir manna. — Móðir sat með litla barnið sitt í kjöltu
sér og sagði því ýmsar frásögur úr Guðs orði, sein höfðu
djúpa og heilaga þýðingu, og sem verða ljós á vegum
barnsins. — Önnur kona vakti við sjúkrabeð og notaði
tímann til kærleiksverka og innilegra bæna. — Á þessari
stundu rækti þjónn dyggilega skyldu sína, með gleði, og
hlaul óskift hrós húsbónda síns fyrir. — Brautamótsvörð-
ur vanrækti starf sitt, á þessari stundu, og fleiri hundruð
manns slösuðust í einni járnbrautarlest. —
Ferðamaður nokkur vanrækti að rétta hjálparhönd öðr-
um þurfandi ferðamanni, og tækifærið var eiliflega glatað.
— Á þessari stundu valdi ungur maður að fylgja Jesú
það sem eftir var æfi hans. —
Hvernig verð þú tímanum?
Varpaðu allri þinni sorg upp á Guð.
1. Sonur minn! Láttu mig fara með þig eftir mínum
vilja, því eg einn veit, hvað þér er fyrir bestu. Þú
hugsar sem maður og dæmir margt eftir þínum mann-
legu tilhneigingum.
2. Drottinn! Pað er satt, sem þú segir. Lfmhyggja þín
fyrir mjer er meiri en öll sú umhyggja, sem eg get
borið fyrir sjálfum mér. Sá maður hefir altaf ótraust-
an grundvöll að byggja á, sem ekki varpar allri sinni
sorg upp á þig (1 Pét. 5, 7.). Drottipn! Farðu