Sumarblómið - 01.01.1921, Side 18

16
Sumarblómið
Eiriarðí hirðpresturinn.
Doktor Jakob Wellcr, setn dó 1665, var hirðprestur í
Dresdert. Hann kendi með mikilli djörfung á móti löstum
og ósiðunt, sem fóru í vöxt við hirðina, og sér í lagi á
móti hinni óhóflegu nautn áfengra drykkja. Pess vegna
sagði kjörhöfðinginn einhverju sinni við hann: »Eg væri
ánægður með yður, einungis ef þér vönduðuð ekki svo
stranglega um drykkjuskap og bökuðuð yður tneó því ó-
vinsældir hirðmannanna. Við hirðina, þar sem svo margir
menn koma saman, getur ekki æfinlega farið svo reglulega
fram». — »F*egar eg einungis á Guð fyrir vin«, svaraði
Weller, »þá getur óþokki allra hirðmannanna, já, jafnvel
höfðingjans sjálfs, ekki sakað mig«. Einn af ráðgjöfunum,
sem einmitt var viðstaddur, stygðist við þetta svar, og
reyndi til að æsa kjörhöíðingjann upp á móti Weller. Þá
tók hann upp veitingarbréf sitt, lagði það á borðið og
sagði: »í þessu bréfi er ritað, að eg skuli láta embætti
mitt vera mér umvarðandi efni, og að eg skuli dyggilega
annast um hinar dýrmætu sálir kjörhöfðingjans og yðar
háu ættingja, og ekkert vanrækja, sem geti gagnað yðar
andlegu og eilífu velferð. Eg hefi hingað til kappköstáð
að gera það, og ætla mér að halda því áfram; en ef eg
fæ ekki leyfi til þess framvegis, þá get eg ekki lengur með
góðri samvisku þjónað embætti mínu; og egbið. þess vegna
auðmjúklegast, að kjörhöfðinginn vilji taka aftur veitingar-
bréf mitt og láta mig fá lausn í náð«. »Nei«, svaraði kjör-
höfðinginn, »þér eruð vandaður óg saniviskusamur prestur
og viljið mér betur en allir hirðmenn mínir. .Yður er frjálst
að kenna eftirleiðis eins og áður og eins og embætti yðar
útheimtir. Vér höfum sjálfsagt farið of frekt í það; vér get-
um ekki réttlætt oss, og þurfum þess reyndar með, að vér
séutn ámintir og ávítaðjr fyrir syndir vorar. Vér heitum
yður frainvegis náð vorri og sérlegri hylli«.