Dvöl - 21.01.1934, Page 4

2
D V Ö L
21. jan. 1934
sinni til neins að fárast yfir
uppeldinu á unga fólkinu, því það
er hennar eigið verlc. Svo að það
verður bezta úrræðið, að afhenda
æskulýðnum framtíðina í fyrra
lagi og vona, að hann leysi öll
vandræðin.
Þegar alls þessa er gætt, er það
ekki furða, þótt unga fólkið í
Reykjavík sé óþústað. Og táp og
djörfung, frjálsræði og sjálfs-
traust eru einkenni þess, saman
borið við það, sem áður var. Sjálf-
sagt verður það ekki tómur kjör-
gróður, sem Vex upp í öllu þessu
frelsi. En mér er nær að halda, að
þrátt fyrir talsvert af léttúð og
slæpingsskap, sem flýtur á yfir-
horði bæjarhfsins og ber því (og
berst) mikið á, hafi aldrei verið
betra að ala upp börn hér í
Reykjavík en nú, í þeirri von, að
þau verði dugandi fólk.
En hitt væri ekki nema skrum,
að geta þess eins, sem unga fólkið
hér er öfundsvert af. Það er að
sumu leyti illt hlutskipti, að vera
alinn upp í lillum bæ, höfuðstað
þjóðar, sem er hlulfallslega enn þá
minni. Uinliverfið er fábreytt og
fátæklegt, iiæði ytra og innra,
kostirnir að njóta lífsins og mann-
ast fáir. Eyðslusemi ísleudinga?
sem oft er svo brosleg og kotungs-
leg, kemur mest af því, að hér er
svo fátt hægt að veita sér fyrir
peningana. Og ýmiss konar óhóf i
skoðunum, skemmtunum og sið-
um keinur af sömu fátæktinni.
Mér virðist æskulýður sumra
stærri bæja vera hófsamari í skoð-
unum, af því að hann er fjöl-
menntaðri, ekki eins sólginn i
skemmtanir, af því að honum
leiðist minna hversdagslega, og
vandfýsnari í nautnum, af því að
úr meira er að velja. Það verður
erfitt fvrir Reykvikinga að kom-
ast nokkurn tíma út yfir þau tak-
mörk, sem smábærinn setur. En
fyrsta skilyrðið er þó, að þeir geri
sér grein fyrir þeim.
Sigurður Nordal.
VII.
Allir menn eru undnir úr
tveim þáttum: upplagi og upp-
eldi, og oft er vant að sjá, hvort
má sín meira um þroska þeirra
og hamingju. Um uppeldið ráða
mestu heimilin og umhverfið.
Heimilin móta unglingana hvert
með sínum hætti, umhverfið gef-
ur þeim sameiginlegan svip. —
Ungt fólk tel ég þá kynslóð,
sem tekið hefir þroska sinn eftir
stríðið, og það er vafalaust líkt
að eðlisfari og eldri kynslóðirn-
ar, en ]iað hefir vaxið upp við
ömmr lcjör og ber þess merki. —
Unga fólkið i Reykjavík hefir
alizt upj) á lieimilum, sem hafa
glalað nokkru af áhrifum sínum
fyrir híóum og kaffihúsum. Það
liefir alizt upp i útnesjaþorpi,
sem er að breytasl i evrópiska
liorg og tekst það ekki sem bezt.
Það hefir alizt upp hjá þjóð, sem