Dvöl - 21.01.1934, Qupperneq 18

16
D V
ö L
21. jan. 1934
kallaður stóri Eggert, og ekki fyr-
ir vaxtar sakir, því sagt er, að
trauðla væri hann meðalmaður á
hæð. Um hann var þetta kveðið:
Stórlátlegur stórhöfðingjum,
af stórum kominn lýð,
stóri Eggert á Stóru-ökrum
i stóru Blönduhlið.
Eggert átti Steinunni dóttur
Þorvaldar á Reykjum í Tungu-
sveit, Jónssonar sýslumanns á
Reykjum, sonar Egils Jónssonar
og Guðrúnar Þorleifsdóttur lög-
manns Pálssonar á Skarði á
Skarðsströnd. Börn Eggerts og
Steinunnar voru Jón, og Ragn-
heiður, er ekki giftist og bjó á
Reykjum.
Það var um sumarið, 27. ágúst
1656, að Eggert kom af Skaga með
viðarlest. Reið hann þá undan
lest sinni að Bakka í Vallhólmi.
Regnskúrir voru á um daginn.
Dvaldi hann litla hrið á Bakka
og var litið ölvaður. Reið hann
þaðan og með honurn sonur hans
.Tón, 13 vetra sveinn, að kvöldi
um mjaltir, og að Jökulsá, er og
kallast Héraðsvötn, er þá var
vaxin mjög og ófær, en þó reið
Eggert á þau og sveinninn þar
Akuroddavað kallaðist, og yfir
sjálf vötnin tókst þeim að láta
synda, en í sandkvíslinni gegn
ökrum sökk hesturinn í sand-
kviku undir Eggert og drukknaði
hann, en er sveinninn sá það,
fleygði liann sér af hestinum og
fleyttist sejn nauðlegast upp á
hakkann. Segir Halldór Þorbergs-
son i Annál sínum, að hann næði
í grasið, en Gunnlaugur prestur í
Vallliolti, að þetta væri miðviku-
dag og stormur með döggu gengi
allan daginn. Sá sveinninn það
þá síðast til föður síns, að hon-
um skaut upp og fórnaði þá upp
hendi með andvarpi, og hvarf
þegar aftur. Fórst þar hestur
hans, en sá, er sveinninn reið,
komst á land. Sveinninn hafði og
mjög drukkið en hresstist þó
brátt. En Eggert fannst degi síðar
út gegnt Miðgrund á sandinum
vestan til, og hestur hans skammt
frá honum. Ætla menn því, að
lengi yrði hann ekki við hestinn
viðskila. Var hann fluttur fram
til Reykja og þar jarðsettur næsta
sunnudag eftir og drukkið erfi
hans. Voru í þvi Benedikt sýslu-
maður Halldórsson, 7 prestar og
full 200 manna. Eggert hafði þrjá
vetur um fimmtugt, er hann lézt.
Þá var Ragnheiður dóttir hans
17 vetra. Hann var vitur maður,
vel lögfróður og ráðhollur kall-
aður. Auðugur var hann að föstu
og lausu; átti hann í jörðum
Stóru-Akri og Minni-Akri,
Brekkukot, Lýtingsstaði, Steins-
staði, Þorsteinsstaði, Merkigarð
og Kollgröf, en kona hans átti
Reyki í Tungusveit. Frh.
1 síðasta Hefti Dvalar hefir
ínisprentast á 2. bls., fremsta
dálki, í 10. línu að ofan: þær, á
að vera: þor.
Prmitsmiðjan Acta.