Dvöl - 09.12.1934, Blaðsíða 3

9. dcs> 1934
D .V Ö
L
3
Sæfinnur með sextán skó
Eftir Gunnar Gunnarsson
Sæfinnur kora til Reykjavíkur
á bczta aldri. Guð má vita, hvað-
an hann kom. Hann var hár mað-
ur og laglegur rneð svart alskegg,
þögull og virðulegur. Þó skein
alltaf í gegn um svarta skeggið
hans ofurlítið bros, þungt og hugs-
andi. Ilann yiti ekki á nokkurn
mann, en hélt leiðar sinnar inn í
bæinn, og gaf nánar gætur að öllu,
sem fyrir augun bar. Margir veittu
honum othygli, því hann var tölu-
vert frábrugðinn öðru fólki. Blái,
síði frakkinn hans var bundinn
saman um mittið með snæri, og
á fótunum hafði hann ótal skó.
Auk þess bar hann stóran poka
á bakinu.
Þetta var í þá daga, þegar hinir
svo kölluðu vatnskarlar og vatns-
kerlingar voru í Reykjavík, en
svo var það fólk nefnt, sem hafði
það að atvinnu, að bera vatn úr
bæjarbrunnunum í húsin. Var það
sundurleitur og einkennilegur hóp-
ur. Sæfinnur lagði pokann af sér
i grasið í nánd við einn brunninn,
settiat niður á hann og fór að
nthuga starfsemi vatnsberanna.
Ilér var raargt að læra, mikið að
sjá og hcyra.
En ekki dugði að láta hérstað-
ar numið. Sæfinnur hélt áfram
þangað til hann kom að Glasgow.
Gla8gow var verzlun> sú stærata,
sem Sæfinnur hafði séð um dag-
ana, hvorki meira né minna en
stærðar hús, sem var allt ein ein-
asta búð og sem hufði að geyma
alla þá vöru, sem fólk hafði þörf
fyrir. Enn fremur tilheyrðu verzl-
uninni ýms önnur liús, því upp-
haflega hafði ekki aðeins verið
byggt fyrir verzlunina, heldur
einnig verksmiðju fyrir niðursuðu
á laxi, þar sem vinna átti fjöldi
fólks. Og handa öllu starfsfólkinu
var svo byggð geysilöng röð af
náðhúsum. En svo kom aldrei
neinn laxinn og þá auðvitað ekk-
ert fólk lieldur. Og þarna stóðu nú
kamrarnir ónotaðir og komu eng-
um að gagni.
Þegar Sæfinnur hafði gengið
nokkrum sinnum fram og aftur
meðfram kömrunum, litið inn um
hverjar dyr og athugað hvern
klefa nákvæmlega að innan, byrj-
aði hann tafarlaust að brjóta niður
vegginn milli tveggja klefanna og
gera úr þeim vistarveru handa
sjálfum sér. Kaupmaðurinn kom
að honum meðan á þessu stóð,
leit á hann forviða og sagði:
— Hvað ert þú að gera hér,
maður?
Sæfinnur kom aftur á bak út
úr kamrinum, rétti úr sér og sagði
virðulega:
— Ég er að koma mór fyrir.