Dvöl - 16.12.1934, Blaðsíða 11

rde^iaa*
Ð V Ö L,
komu í Ijós upp úr vatninu,
mörg meyjahöfuð.
Þær voru með sítt glóbjart hár
og smaragðgræn augu, en þær
höfðu sporð.
Þær hófu söng. Mjúkan svæf-
andi söng, yndislegan áheyrnar,
og Marta sá að Matthías hlust-
aði með ákefð á söng vatnadís-
anna, og fagnaðarbros sázt á
andliti hans. — — —
Þetta var meira en hið ástríka
hjarta Mörtu þoldi.
— Fyrst þjer þykir vænna um
þær en m:g er bezt að ég verði
ein af þeim og vinni á þann hátt
ást þína til baka. — Hún hljóp
fram á hamarinn og steypti sér
niður í vatnið.
Sýnin hvarf, og Matthías kom
. til sjálfs sín. Hann steypti sér
niður til þess að bjarga konu
sinni, en vatnadísirnar tóku hon-
hann niður í djúp'ð.
Daginn eftir fannst Marta
meðvitundarlaus á ströndinni.
Mátthíasar varð aldrei vart, —
honum slepptu þær ekki, — en
minn'ngin um Matthías Kurtu-
lianen lifir ennþá í hjörtum okk-
ar. —
Atburðir hinnar áhrifamiklu
sögu höfðu hrært Vosdukhov til
þögli.
Vatnið var slétt og þögult,
gruflandi yfir leyndardómum
mannshjartans. Trén voru þögul,
söngfuglarnir voru allir til
svefns gengnir. Að lokum drógu
n
Straumrof
Leikrit Halldórs Laxness hefir
vakið mikla eftirtekt og mikið
umtal. En það hefir ekki átt
miklu gengi að fagna á leiksvið-
inu. Eftir fáein leikkvöjd er sa.gt
að hætt verði að sýna þennan
sjónleik, og þó er það viðurkennt
að einn leikandinn, frú Soffía
Guðlaugsdóttir, hafi leikið aðai-
hlutverkið svo snilldarlega, að
þess verði lengi minnst af þeim,
sem leikinn sáu.
Ástæðan til þess að mikill
hluti Reykvíkinga hefir snúizt á
móti þessu leikriti, er sú, að þeir
hafa einblínt á nokkur sérein-
kenni í efnismeðferð skáldsins,
en líta ekki á þann skáldlega
kjarna, sem fólginn er í þessu
einkennilega leikriti.
Halldór Laxness hefir í einni
af bókum sínum lýst lífi ríkis-
kvennanna í Los Angeles, hinni
miklu eyðslu þeirra, miklu
sk’emmtanafýsn, miklu; peninga-
hörf, og miklu þreytu. Eigin-
menn þeirra verða að slíta öllum
kröftum sínum til að afla peninga
sem konur þeirra. eyða — við að
láta sér leiðast.
hin frábæru örlög Matthíasar
þungt andvarp frá brjósti Vos-
dukhov.
Tunglið var að færast hærra
upp á himininn, — æ hærra.
I. Indriðason þýddi úr ensku.