Melkorka - 01.05.1956, Síða 11

mikið. Við vorum að vísu svo heppin, að
vera búin að koma húsinu undir þak, þegar
bjargráðastarfsemin við útveginn hófst hjá
ríkisstjórninni. En það var eftir að kaupa
miðstöð og hreinlætistæki og yfirleitt allt
innanliúss og auðvitað kom hækkunin á það.
Annað mál er svo að áreiðanlega hækka lán-
in til bygginga ekki í hlutfalli við annað,
segja mætti mér meira að segja að þessar að-
gerðir fremur dragi úr þeim en örvi þau.
Þetta getur því haft hin verstu áhrif á hag
allra þeirra, sem eru að byggja og gerir það
eflaust.
En svo við snúum okkur að öðru, hverjar
ráðstajanir lieldur pú að eigi að gera eftir
kosningar, ef sömu flokkar fara áfram
með sijórn? Heldur þú að peir framkvœmi
nýja gengislœkkun, eða eitthvert annað enn
frumlegra „bjargráð,“ pað er auðséð að nú
pykir mikils við þurfa að fá heimild til að
sitja nccsta kjörtimabil, pegar pingið er rof-
ið svona án sjáanlegs málefnaágrein\ings
einu ári fyrir kosningar. Við getum búist við
kröftugum „bjargráðum" eftir kosningar,
fyrst pau, sem brugguð eru fyrir þœr, eru
svona, eða livaða áhrif heldur þú að t. d.
gengislœkkun og kaupbinding hefði á hag
peirra sem eru að byggja hús?
Ég skil ekki annað en að þá yrði búið með
allar húsbyggingar hjá verkafólki, það yrði
sjálfsagt erfitt að ljúka við hús þar á eftir,
hvað þá að nokkur geti byrjað á byggingu.
Ég skil ekki hvað yfirvöldin ætla sér með
þeim ráðstöfunum að taka peningana alltaf
frá þeim sem ekki hafa nema til hnífs og
skeiðar, það hlýtur að enda með því að mað-
ur hafi ekki einu sinni nóg að borða, en það
er kannske það sem stefnt er að þó að það sé
hart að trúa því.
Já, finnst pér það ekki dcemalaust, að sjá
aldrei önnur ráð til fjáröflunar en að fara
ofan í vasa fátæliasta fólksins, einliversstaðar
hljóta peningarnir að vera, það er ákaflega
skrýtin rökfrccði að segja manni pað að út-
gerðin sé alltaf á hausnum, pó að hún skaffi
allan pann gjaldeyri sem inn i landið kemur,
maður hlýtur að fá grun um að hér sé ekki
allt með feldu, einhversstaðar sé eytt um
efni fram, en við erum sjálfsagt sammála um
að pað sé ekki verkafólkið, sem pað geri.
Mikil, ósköp, það held ég að allir hljóti
að sjá. Það sýnist nú líka liggja í augum uppi
að það væri t. d. hægt að taka bíóin, svo eitt-
livað sé nefnt og reka þau til hjálpar útgerð-
inni eða einhverjum öðrum opinberum
rekstri. Þar eru þó fordæmin fyrir hendi.
Mér er sagt að t. d. elliheimilið í Hafnarfirði
hafi verið byggt fyrir gróðann af bíóinu þar.
En þetta virðist vera of langsótt bjargráð
fyrir ríkisstjórnina til að koma auga á það.
Hvernig lízt pér á kosningarnar?
Mér finnst ekkert sjálfsagðara en að verka-
fólkið standi saman á kjördegi eins og endra-
nær þegar um hagsmuni þess er fjallað. Það
er magnað að það fólk sem stendur saman
í verkföllum og yfirleitt í allri sinni hags-
munabaráttu skuli ekki geta staðið saman
að því að koma að þeim þingmeirihluta að
ekki væri þörf á verkföllum. En það er
svona, fólk er svo hrætt við allar breytingar,
af því að það hefur alltaf kosið þá menn á
þing sem vinna á móti hagsmunum þess,
finnst því ekki hægt að breyta til, því finnst
mörgu það með öðrum orðum forlög að
kjósa alltaf á móti hagsmunum sínum. Það
skilur ekki að verkalýðsbaráttuna er hægt
að heyja við kjörborðið og það með miklu
betri árangri en á nokkrum öðrum vett-
vangi. Nú virðist þetta harla auðvelt og
áliættulaust, þingið situr aðeins fjögur ár
og ef þingmeirihluti alþýðunnar stæði sig
verr en sá er situr væri hægurinn hjá að
kjósa hina næst.
Ég þakka henni fyrir upplýsingarnar, en
ekki fæ ég leyfi til að segja ykkur hvað hún
heitir, hún segist bara vera ein af fjöldanum,
hinum nafnlausa fjölda hins almenna verka-
fólks, sem er að byggja sér þak yfir höfuð-
ið og gengur að kjörborðinu á vori komanda
til að leggja þar fram sinn skerf til íhlutunar
um hvernig landinu verður stjórnað næstu
fjögur árin.
MELKORKA
43