Búnaðarrit - 01.01.1976, Page 270
264
BÚNAÐAKKIT
og sanngjarnra borgarbna Irú um, að sauðkindin, þessi
lífgjafi íslenzku þjóðarinnar, sé hálfgert óargadýr, sem
liafi eyðilagt landið, þótt þeir, sem búskap stunda viti
betur og láti þennan áróður lönd og leið. Svo langt liefur
þessum annars mæta manni tekizt að læða áróðri sínum
og blekkingum inn í liug þjóðarinnar, að jafnvel ríkis-
útvarpið — sjónvarpið — getur ekki sýnt mynd úr ís-
lenzkri náttúru á nýársdag án þess, að sauðkindin sé
borin þar ósönnum sökum. Þessi áróður nær ekki aðeins
til íslendinga. í jólakveðju til mín frá sænskum vini
mímim, búsettum þar, getur hann þess, að einliver Bjarna-
son bafi í sænsku blaði tjáð sig vera í stríði við sauð-
kindina, sein sé liinn mikli skaðvaldur gagnvart gróðri.
Svíinn óskar þess, að ég liafi þegar fengið þennan
Bjarnason settan bak við lás og slá! Hér er ekki rúm
til að ræða þennan þátt skaðlegs áróðurs liinna svo-
nefndu „skógræktarmanna“ bér á landi, en ég er reiðu-
búinn að mæta þeim til rökræðna í fjölmiölum eftir
samkomulagi.
Þetta var nefnt bér, aðeins til að sýna, að skrif Vísis
og Dagblaðsins geta liaft liliðstæð ábrif. Þau eitra hugar-
far margra af þeim liluta þjóðarinnar, sem ekki er kunn-
ugur landbúnaði af eigin raun, þótt það sé bið mætasta
fólk í alla staði og vilji engum órétt sýna. Ábrifanna virð-
ist gæta allt inn í raðir alþingismanna eða ekki er liægt
annað að merkja eftir afstöðu þingmanna til nýmæla, er
landbúnaðinn varðar. Allir, sem til þekkja, vita að land-
búnaðarráðlierra vill allt vel gera fyrir landbúnaðinn,
enda liefur Iiann sýnt það í verki gagnvart framkvæmd
gildandi laga um landbúnaðarmál, þótt liann liafi neyðst
til að fallast á sniávægilegan samdrátt ríkisútgjalda til
landbúnaðarmálefna, sem þáttar í virðingarverðri við-
leitni ríkisstjórnarinnar til sparnaðar á núverandi erfið-
leikatímum í fjármálum þjóðarinnar. Oðru máli gegnir
um framgang nýmæla, er varða landbúnað. Búnaðarþing
sendir árlega landbúnaðarráðuneytinu nokkur frumvörp